توسعه مدل عددي ميله سوخت مجازي تحت شبكه‌هاي نگهدارنده‌ جديد و قيدهاي انتهايي به كمك تحليل تجربي مودال

يكي از مهم‌ترين پارامترها در تحليل رفتار ارتعاشي ميله سوخت خصوصيات الاستيك شبكه‌هاي نگهدارنده است. در اين پژوهش براي تعيين ضرايب فنريت اين نگهدارندهها كه مربوط به يك مجتمع سوخت با طرح دايره‌اي است از تركيب تست‌هاي آزمايشگاهي و فرمول تئوري بهره گرفته شده است. به منظور صحه‌گذاري مدل عددي يك سامانه تست مودال ويژه اين پژوهش طراحي، ساخته و راه‌اندازي شده است. نتايج تست مودال بيانگر آن است كه چگالي معادل ميله سوخت مجازي به شكل مود طبيعي ميله وابسته است. سپس ضريب‌هاي فنريت نگهدارنده‌هاي مياني و قيدهاي انتهايي به كمك مقايسه نتايج شبيه‌سازي عددي با نتايج تست‌هاي مودال تعريف شده در حالت‌هاي مختلف قيدگذاري ميله توخالي، اصلاح شده است. نتايج شبيه‌سازي بيانگر اين موضوع است كه علاوه بر نگهدارنده‌هاي مياني، قيدهاي انتهايي نيز تأثير بسزايي بر فركانس‌هاي طبيعي ميله دارد. نتايج تحليل حساسيت نشان مي‌دهد كه اين ضرايب به شكل مود طبيعي ميله وابسته است. همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه با بروزرساني ضرايب فنريت نگهدارنده‌هاي مياني و انتهايي به مقدار قابل ملاحظه‌اي خطاي تخمين فركانس‌هاي طبيعي كاهش و تخمين شكل مودهاي طبيعي بر اساس معيار اطمينان مودال بهبود يافته است.