پيش‌بيني نشانه‌هاي افسردگي دانش‌آموزان پسر براساس تروماهاي دوران كودكي

هدف اين پژوهش، پيش بيني نشانه هاي افسردگي در دانش آموزان پسر براساس تروماهاي دوران كودكي بود. روش اين پژوهش توصيفي، از نوع همبستگي بود. جامعه آماري را كليه دانش آموزان پسر دوره اول و دوم متوسطه مدارس شهرستان رباط كريم (استان تهران) در سال تحصيلي 1399-1400 تشكيل داد. تعداد 310 دانش آموز به صورت نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي افسردگي كودك و نوجوان كواكس و پرسشنامه تروماي كودكي برنشتاين پاسخ دادند. داده ها بوسيله آزمون هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون استاندارد تجزيه و تحليل شد. يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه تركيب خطي متغيرهاي تروماهاي دوران كودكي (سوء‌استفاده هيجاني، سوء‌استفاده فيزيكي، جنسي، غفلت هيجاني و غفلت فيزيكي) به طور معناداري افسردگي دانش آموزان را پيش‌بيني مي‌كند. از ميان تروماهاي دوران كودكي، سوءاستفاده هيجاني و سوءاستفاده فيزيكي به طور معناداري افسردگي را در دانش آموزان را پيش بيني كردند. ولي سوءاستفاده جنسي، غفلت هيجاني و غفلت فيزيكي نتوانستند افسردگي را به طور معناداري پيش بيني كنند. همچنين مدل حاضر توانست 25 درصد از واريانس افسردگي در دانش آموزان را تبيين كند. در اين مطالعه داده ها از نقش معنا دار تروماهاي كودكي بويژه سوءاستفاده هيجاني و فيزيكي در دانش آموزان حمايت مي كند. پيشنهاد مي شود كه در درمان افسردگي دانش آموزان تاريخچه تروماهاي دوران كودكي نيز مورد توجه متخصصان باليني قرار بگيرد.