پيش‌بيني رفتارهاي خودآسيبي بر اساس كنترل تكانه، شرم دروني شده و نشخوارفكري در نوجوانان مراجعه‌كننده به مراكز كاهش آسيب

هدف پژوهش پيش بيني رفتارهاي خودآسيبي بر اساس كنترل تكانه، شرم دروني شده و نشخوارفكري در نوجوانان مراجعه كننده به مراكز كاهش آسيب بود. روش پژوهش توصيفي- همبستگي از نوع تحليل رگرسيوني بود. جامعه آماري پژوهش نوجوانان 14 تا 18 سال مراجعه كننده به مراكز كاهش آسيب شهر تهران در سال 1401 با تعداد 1365 نفر بود. جهت گزينش نمونه پژوهش به روش نمونه گيري تصادفي ساده 300 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه هاي آسيب به خود، تكانشگري، نشخوار فكري و شرم دروني شده بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه به روش همزمان استفاده شد. نتايج نشان داد بين كنترل تكانه، نشخوار فكري و شرم دروني شده با رفتارهاي خودآسيبي رابطه مثبت و معناداري وجود داشت. شرم دروني شده بيشترين و تكانشگري حركتي كمترين پيش بيني كنندگي را داشت. در اين پيش بيني نشخوار فكري سهمي نداشت. كاهش كنترل تكانه و افزايش شرم دروني شده سبب افزايش رفتارهاي خودآسيبي در نوجوانان شد. با تكيه بر يافته هاي پژوهش استفاده از آموزش برنامه هاي كاهش تكانشگري در مقابله با شرم دروني شده و مشكلات وابسته پيشنهاد مي شود.