اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد شناختي-رفتاري بر خودانتقادي و سرمايه روان‌شناختي دانش‌آموزان با نشانگان اضطراب اجتماعي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد شناختي-رفتاري بر خودانتقادي و سرمايۀ روان شناختي دانش‌آموزان داراي نشانگان اضطراب اجتماعي انجام شد. طرح پژوهش، از نوع نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيريبا گروه كنترل بود. جامعه آماري را دانش آموزان دختر در مقطع متوسطه دوم استان قم كه داراي اضطراب اجتماعي بودند، تشكيل دادند. براساس نمرۀ كسب شده در پرسشنامه اضطراب اجتماعي، 30 نفر به طور تصادفي در گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس‌هاي اضطراب اجتماعي، مقياس خودانتقادي و مقياس سرمايۀ روان شناختي استفاده شد. جلسات مشاورۀ گروهي شناختي-رفتاري بر اساس پروتكل هافمن و اتو، به مدت 12جلسه 2.5 ساعته براي گروه آزمايش اجرا شد. پس از پايان مداخله، از هر دوگروه، پس‌آزمون و پس از 45 روز آزمون پيگيري انجام گرفت. جهت تحليل داده‌ها، روش تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد اثرگذاري مشاوره گروهي شناختي-رفتاري بر خودانتقادي و سرمايه روان شناختي و اضطراب اجتماعي در گروه آزمايش معنادار بود. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود استفاده از اين روش در مدارس و نظام آموزشي، مورد توجه قرار بگيرد.