ارزيابي عوامل موثر بر طول درمان بيماران با پارگي تروماتيك پرده گوش

زمينه. پارگي تروماتيك پرده گوش از موارد شايع ايجاد شده به دنبال حوادث تروماتيك است و نياز به مراقبت هاي درماني و گاه جراحي جهت درمان داشته و اين موجب تحميل هزينه هاي مالي به فرد و جامعه مي شود. به همين جهت هدف از مطالعه حاضر، بررسي مدت لازم براي درمان پارگي تروماتيك پرده گوش و عوامل موثر بر آن است. روش كار. در اين مطالعه مقطعي تحليلي، ۱۰۰ بيمار بر اساس معيارهاي ورود و خروج مطالعه جمع آوري شدند. بر اساس معاينه اتوسكوپيك پرده تيمپان، پارگي كوچك (Pin Point) به درگيري كمتر از 1/4 (ربع) پرده تيمپان، پارگي متوسط (Medium) به درگيري 1/4 (ربع) تا نصف پرده تيمپان و پارگي هاي بزرگ (Large) به درگيري بيش از نصف پرده تيمپان اطلاق شد و براي تعيين ميزان كاهش شنوايي در اين بيماران بر حسب واحد دسي بل، اديوگرام، تمپانوگرام، ECV، SDS و SRT از تمامي بيماران انجام شد. يافته ها. ميانگين سن بيماران مطالعه شده 11/70 ± 35/44 سال با ميانه ۳۳ سال بود. كمترين سن بيماران مطالعه ۱۰ سال و بيشترين آن ۶۳ سال بود. ۷۲ درصد بيماران مذكر و ۲۸ درصد مونث بودند. در خصوص محل پارگي پرده گوش در بيماران مطالعه مشاهده شد كه ۶۰ مورد (۶۰ درصد) پارگي در محل خلفي تحتاني، ۳۸ مورد (۳۸ درصد) در محل خلفي فوقاني و ۲ مورد (۲ درصد) در محل مياني پرده گوش بود. ۱۱ درصد بيماران بهبودي در ماه اول، ۴۴ درصد در ماه دوم و ۲۱ درصد در ماه سوم داشتند و در مقابل ۲۴ درصد بهبودي نداشتند. نتيجه گيري. شايع ترين سن پارگي پرده گوش، ۳۰ سالگي بوده و در جنس مذكر بيشتر است. همچنين در بيماران، پارگي سمت چپ و به صورت مدور شايع تر است. ميزان عدم بهبودي در مطالعه حاضر ۲۴ درصد بود. در مطالعه حاضر، بين خونريزي وسيع پرده و فضاي پشت پرده گوش و زمان ترميم رابطه آماري معني داري وجود داشت. پيامدهاى عملى. در پارگي تروماتيك پرده گوش در صورت مراقبت خوب و جلوگيري از عفونت امكان ترميم خودبخود زياد مي باشد.