گويش ‌شناسي اسامي خاص: رويكردي نوين در مطالعات گويش ‌شناسي و نام ‌شناسي: (مطالعه موردي: گويش سوراني، گونه‌هاي سردشتي و بانه‌اي)

«شاخه ميان‌رشته‌اي» گويش ‌شناسي اسامي خاص براساس رويكرد تنوع‌گرا و اين باور پايه گذاري شد كه نام‌ها صرفاً كاركردي ارجاعي ندارند، بلكه حاوي اطلاعاتي در مورد تنوعات جغرافيايي و اجتماعي و نيز هويت فرد هستند. معرفي اين رويكرد علمي، هدف پژوهش حاضر است. روش انجام پژوهش توصيفي-تحليلي است و داده‌هاي تحقيق به صورت ميداني و با كمك افراد مطلع ساكن در روستاهاي مختلف شهرستان‌هاي بانه و سردشت، دهيارها و معلمان اين روستاها و نيز در مواردي با استفاده از اطلاعات و شم زباني نگارنده گردآوري شده‌اند. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه كه بين دو گونة سوراني (سردشتي و بانهاي) به لحاظ تلفظ برخي از نام‌هاي افراد تفاوت وجود دارد. در بررسي نوع نام‌گذاري‌، مشخص شد نام‌گذاري‌ استعاره‌بنياد با تكيه بر مفاهيم برگرفته از طبيعت در كردي سوراني جايگاه و نقش خاصي دارد. در بخش لقب‌گذاري براي افراد، با بررسي القاب به كار رفته در گونه بانه‌اي مشخص شد ويژگي هاي ظاهري و رفتاري فرد مبناي لقب‌گذاري مي است. در بخش نام‌گذاري‌ حيوانات نيز مشخص شد گويشوران سوراني حيوانات اهلي را بر مبنايي استعاري، مشخصات ظاهري و رفتاري نام‌گذاري‌ مي‌كنند. نام‌گذاري‌ اماكن طبيعي در كردي سوراني بر اساس استعاره، مجاز، مشخصات ظاهري و ... و در مورد سكونت‌گاه‌ها بر اساس‎ نام فردي شاخص، همجواري با چشمه‌ها و رودها و... است. بررسي تنوع و گوناگوني زباني در اسامي خاص در حوزة گويش سوراني نشان داد اسامي خاص مي‌توانند از جنبه‌هاي مختلف از جمله گوناگوني جغرافيايي نام‌گذاري‌، تنوع جغرافيايي در تلفظ نام يكسان، نام‌گذاري‌ استعاره‌بنياد، لقب‌گذاري براي افراد، نام‌گذاري‌ حيوانات و نام‌گذاري‌ اماكن، شاخص مناسب و موضوع شايان توجهي در گويش‌شناسي باشند.