اثربخشي آموزش تنظيم هيجان بر استرس ادراك‌شده، خودكارآمدي و كيفيت خواب سالمندان مبتلا به ديابت نوع 2

هدف اين پژوهش با هدف بررسي تأثير آموزش تنظيم هيجان بر كاهش استرس ادراك ‌شده، افزايش خودكارآمدي و ارتقاي كيفيت خواب سالمندان مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. روش ها پژوهش حاضر از نوع كاربردي و روش آن نيمه آزمايشي با طرح پيش‌ آزمون‌-‌پس ‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش شامل كليه سالمندان مبتلابه ديابت نوع 2 ساكن در جزيره كيش در سال 1400 بودند كه 30 نفر از آنان به‌روش هدفمند انتخاب شدند و سپس به‌روش كاملاً تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمايش در معرض 8 جلسه آموزش تنظيم هيجان قرار گرفت و در 3 مرحله پيش‌ آمون-پس‌ آزمون و پيگيري (2 ماهه) ازطريق پرسش ‌نامه استرس ادراك‌شده كوهن و همكاران، پرسش‌نامه خودكارآمدي شرر و همكاران و پرسش‌نامه كيفيت خواب پيتزبورگ مورد ارزيابي قرار گرفتند. تحليل داده ‌ها از طريق تحليل واريانس با اندازه‌ گيري مكرر و با استفاده از نرم‌ افزار SPSS نسخه 26 انجام شد. يافته ها نتايج نشان داد اثر تعاملي گروه×زمان ‌بر استرس ادراك‌شده (P=0/001 ,42/062=F)، خودكارآمدي ( F= 91/845  , (P=0.001 ) و كيفيت خواب سالمندان (410/P=0/001, F=5) در سطح معناداري (0/01 P) معنادار است و اجراي متغير مستقل منجر به كاهش استرس ادراك‌شده، افزايش خودكارآمدي و كيفيت خواب در گروه آزمايش‌شده است. نتيجه گيري براساس يافته‌ هاي اين پژوهش مي‌ توان از آموزش تنظيم هيجاني براي كاهش استرس ادراك‌ شده و بهبود خودكارآمدي و كيفيت خواب سالمندان مبتلا به ديابت نوع 2 استفاده كرد.