اثر بخشي مداخله آموزشي بر خودمراقبتي بيماران مبتلا به ايسكمي قلبي: كاربردي از مدل انگيزش محافظت

هدف بيماران مبتلا به ايسكمي قلبي به‌دليل درگيري زياد با روند درماني، به‌تدريج دچار كاهش در پيگيري درمان و رفتارهاي خودمراقبتي مي‌شوند. بر‌اين‌اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير مداخله مبتني بر نظريه انگيزش محافظت بر خودمراقبتي بيماران مبتلا به ايسكمي قلبي انجام شد. روش ها پژوهش حاضر از نوع كمي و كيفي است و در 2 مرحله اجرا شده است. مرحله اول پژوهش، به روش كيفي از نوع نظريه مبنايي صورت گرفته است. قسمت كمي نيز نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل بيماران مبتلا به ايسكمي قلبي مراجعه‌كننده به بيمارستان پيامبر اعظم (ع) بندرعباس در فاصله زماني اسفند 1398 تا ارديبهشت 1399 بود. در اين پژوهش 82 بيمار با روش نمونه‌گيري هدفمند و به روش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل انتخاب شدند. گروه آزمايش، 6 جلسه 90 دقيقه‌اي آموزش مبتني بر نظريه انگيزش محافظت (محقق‌ساخته) دريافت كردند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه خودمراقبتي ميلر استفاده شد. داده‌ها به شيوه تحليل كوواريانس چندمتغيري با نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 23 تحليل شدند. يافته ها نتايج نشان داد مداخله مبتني بر نظريه انگيزش محافظت بر خودمراقبتي (0001 P؛ 0/65=Eta؛ 144/77=F) در بيماران مبتلا به بيماري ايسكمي قلبي مؤثر بوده است. بدين‌صورت كه اين مداخله توانسته به افزايش خودمراقبتي اين بيماران منجر شود. نتيجه گيري بر‌اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان نتيجه گرفت كه مداخله مبتني بر نظريه انگيزش محافظت با تكيه ‌بر آموزش تغذيه صحيح، مهارت‌هاي مراقبت از خود، افزايش آگاهي و تمرينات ريلكسيشن و تن‌آرامي مي‌تواند به‌عنوان يك مداخله كارآمد جهت افزايش خودمراقبتي بيماران مبتلا به بيماري ايسكمي قلبي استفاده شود.