نقش معنويت و تاب‌آوري در پيش‌بيني اضطراب كوويد-19 دانشجويان

هدف همه‌گيري كوويد-19 موجب افزايش اضطراب و استرس بسياري از دانشجويان شد كه بر ابعاد گوناگون زندگي آن‌ها تأثير گذاشت. در همين راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش معنويت و تاب‌آوري در پيش‌بيني اضطراب كوويد-19 دانشجويان انجام شد. روش ها روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش دانشجويان دانشگاه تربيت مدرس تهران در سال تحصيلي 1400-1401 بود. نمونه‌اي به حجم 260 نفر به روش دردسترس انتخاب شد و سپس داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي اضطراب كوويد-19، معنويت و تاب‌آوري جمع‌آوري شدند. تحليل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده از روش‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه انجام شد. يافته ها براساس نتايج به‌دست‌آمده خودآگاهي (0/256-=r)، اهميت اعتقادات معنوي در زندگي (0/291-=r)، فعاليت‌هاي معنوي (0/373-=r)، نيازهاي معنوي (0/280-=r)، معنويت كل (0/286-=r) و تاب‌آوري (0/522-=r) با اضطراب كوويد-19 همبستگي منفي و معنادار داشتند. همچنين متغيرهاي معنويت و تاب‌آوري 45 درصد از تغييرات اضطراب كوويد-19 دانشجويان را پيش‌بيني كردند (0/01 P). نتيجه گيري بر‌اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، دانشجوياني كه طي همه‌گيري كوويد-19 داراي سطوح بالايي از معنويت و تاب‌آوري بودند، اضطراب كمتري را تجربه مي‌كردند. باتوجه‌به نقشي كه سطوح بالاي تاب‌آوري و اعمال معنوي در كاهش اضطراب كوويد-19 ايفا مي‌كند، پيشنهاد مي‌شود كادر درماني و روان‌شناسان آموزش‌هاي تاب‌آوري و برنامه‌هاي معنوي متنوعي را طي قرنطينه خانگي افراد تهيه كنند كه حتي براي افرادي كه دوران نقاهت كوويد-19 را سپري مي‌كنند، مي‌تواند كمك‌كننده باشد.