نقش شرط مارتنس در تدوين و جرم انگاري جرايم بين المللي

شرط مارتنس بدون شك يكي از مقررات بنيادين حقوق معاصر جامعه بين‌المللي است. علاوه بر ساير حوزه‌هاي حقوق بين الملل، حقوق بين‌الملل كيفري جولانگاه و عرصه‌اي براي حضور و اثرگذاري عيني شرط مارتنس و مظاهر آن بوده است. صورت بندي شرط مارتنس از اصل بشريت و الزامات ناشي از وجدان عمومي به عنوان يك نكته تعيين‌كننده براي ورود به اسناد حقوق بين الملل، بخشي از تفكرات جنايات بين‌المللي را بوجود آورد چرا كه اصول بشريت و وجدان انساني، دو عنصر مرتبط كه توسط ارتكاب جنايات تهديد مي‌شوند، بخش مهمي از محدوده حفاظتي هستند كه وجود جرم در حقوق بين الملل كيفري را توجيه مي‌كنند. در اين مقاله نشان داده مي‌شود كه چگونه ايده بشريت و وجدان عمومي منتج از شرط مارتنس در تدوين و شكل‌گيري جرايم بين المللي بويژه جنايات عليه بشريت و نسل‌كشي نقش داشته است. با تتبع در آموزه‌هاي حقوقي، اسناد و رويه قضايي به اين نتيجه مي رسيم كه با پذيرش قانوني و تفسير قضايي موسع و حمايتي محاكم كيفري، شرط مارتنس در مسير جرم‌انگاري جنايات بين المللي و تعرض به ارزشهاي انساني نقش كليدي ايفا نموده است. در واقع، اوج اعتلاي شرط مارتنس در عرصه حقوق بين الملل كيفري در رفع خلأهاي حقوقي و مبارزه با بي كيفرماني و مصونيت جنايتكاران در عرصه بين المللي و تعقيب و محاكمه متجاسران به ارزشهاي انساني تجلي يافته است.