توسعه معادلات تجربي تخمين ضريب تشت تبخير در منطقه فسا

روش تشت تبخير كلاس A يكي از روش‌هاي بسيار رايج تخمين تبخير– تعرق مرجع  (ET0)است كه به‌دليل سادگي، هزينه به‌نسبت كم و توانايي تخمين تبخير- تعرق روزانه، به‌طور گسترده در جهان استفاده مي‌شود. در اين تحقيق كارايي 8 معادله تجربي شامل آلن و پروئيت ، كوئنكا، اشنايدر، اشنايدر اصلاح شده، پرييرا و همكاران، اورنگ، راگووانشي و والندر  و فائو 56 در برآورد ضريب تشت تبخير كلاس A و تبخير - تعرق گياه مرجع در ايستگاه فسا واقع در استان فارس مورد ارزيابي قرار گرفت. براي اين منظور ضريب تشت محاسبه شده از معادلات فوق با ضريب تشت اندازه‏گيري شده كه از نسبت تبخير - تعرق به‌دست ‏آمده از روش فائو- پنمن- مانتيث به ميزان تبخير از تشت به‌دست آمد، مقايسه شد. نتايج نشان داد تمامي معادلات تجربي داراي دقت بسيار پاييني در برآورد ضريب تشت تبخير هستند (0/3 /NRMASE 0/25 ;R^2). نتايج مقايسه بين ET0 به‌دست آمده از معادلات تجربي با ET0 به‌دست آمده از معادله پنمن- مانتيث- فائو نشان داد كه معادله فائو 56 داراي بهترين عملكرد است (0/72=/NRMASE=0/3 ;R^2). به‌منظور افزايش دقت معادلات تجربي ضريب تشت تبخير، اين معادلات با داده‌هاي هواشناسي 8 ساله (1386-1394) ايستگاه هواشناسي فسا تصحيح شده و با داده‌هاي مستقل 2 ساله (1394-1396) اعتبارسنجي شد. نتايج نشان داد كه دقت همه معادلات تجربي افزايش يافته و معادله كوئنكا با 0/16 =  NRMASE و 0/63 = R^2 به‌عنوان مناسب‏ترين معادله براي تخمين ضريب تشت و تبخير- تعرق مرجع (0/85=/NRMASE=0/18 ;R^2). براي منطقه فسا انتخاب شد. آناليز حساسيت نشان داد كه به‌ترتيب داده‌هاي سرعت باد (U)، رطوبت نسبي (RH)، فاصله تشت از پوشش گياهي (F)، شيب منحني فشار بخار اشباع (∆)، ساعت آفتابي (n)، و فشار هوا (P) بيشترين تأثير را در تخمين ضريب تشت تبخير دارد. با استناد به نتايج آماري و تحليل حساسيت، معادله‌اي براي برآورد ضريب تشت در منطقه فسا و ساير مناطق داراي اقليم يكسان با آن منطقه استخراج شد.