بررسي تاثير تحريم‌هاي اقتصادي بر اشتغال در ايران با استفاده از روش كنترل تركيبي

امروزه مسئله اشتغال و دستيابي افراد به شغل مورد نظر از اهداف كلان توسعه و از دغدغه‌هاي اصلي سياست‌گذاران و اقتصادانان هر كشور مي‌باشد، به طوري كه دولت‌ها با برنامه‌ريزي كلان دستگاه‌هاي مختلف مي‌توانند زمينه فرصت‌هاي شغلي متناسب را فراهم نمايند. همچنين ايجاد اشتغال يكي از مهمترين استراتژي‌هاي كاهش فقر و بهبود زندگي در كشورهاي مختلف به دنبال ايجاد درآمد و افزايش تقاضا براي كالا و خدمات و در نتيجه افزايش اشتغال مي‌باشد. امروزه با پيشرفت علم و فناوري و تخصصي شدن مسئله اشتغال، چشم انداز اشتغال در بيشتر كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران به صورت يك معضل بزرگ و اساسي درآمده است. از آنجا كه يكي از مهمترين عوامل تاثيرگذار بر اشتغال ايران طي ساليان اخير، تحريم‌هاي اقتصادي مي‌باشند و با توجه به اين‌كه روش كنترل تركيبي (SCM) به ما اين امكان را مي‌دهد تا اشتغال ايران تركيبي را در غياب تحريم‌ها محاسبه كنيم، به همين دليل در مطالعه حاضر از روش كنترل تركيبي براي بررسي اثر تحريم‌هاي اقتصادي اعمال شده توسط ايالات متحده بر اشتغال ايران بين سال‌هاي 1991 تا 2020 استفاده شده است. و از طريق SCM تفاوت اشتغال بين كشور تحت درمان (ايران) و تركيبي (ايران تركيبي) تخمين زده است. نتايج اين مطالعه نشان از كاهش 1438هزار نفري اشتغال در اثر تحريم‌ها در مقايسه با وضعيت بدون تحريم دارد. به دنبال تشديد تحريم‌ها، كاهش اشتغال به اوج خود يعني 1966 هزار نفري در سال 2020 رسيده است. آزمون‌هاي پلاسيبو نيز نشان از معنادار بودن نتايج در سطح 10% دارند.