رتبه بندي آلترناتيوهاي تأمين مالي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط بر حسب ريسك اعتباري

در اين مقاله به تحليل تطبيقي و مقايسه‌اي روش‌هاي تأمين مالي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط (SME) با تمركز بر كشورهاي OECD پرداخته شده است، سپس با بررسي ادبيات پژوهش و نيز بهره‌گيري از نظرات خبرگان و متخصصان حوزه تأمين مالي مهم‌ترين ريسك‌هاي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط شناسايي شده و سپس به طبقه‌بندي اين ريسك‌ها پرداخته شده است. در اين تحقيق با بكارگيري پرسشنامه به منظور نظرسنجي از متخصصان و كارشناسان تأمين مالي براي مشخص شدن انواع ريسك‌ها، با استفاده از روش AHP و درخت تصميم، به رتبه‌بندي ريسك روش‌هاي تأمين مالي پرداخته شده و 7 روش تأمين مالي از نظر ريسك اعتباري رتبه‌بندي شده است. با مروري بر نحوه تأمين مالي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط در كشورهايOECD  مشخص شد كه كشورهاي مورد مطالعه از روش‌هاي متنوعي براس تامين مالي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط استفاده مي‌كنند. مشاهده گرديد كه در بسياري از كشورها روند افزايشي در سهم وام‌هاي بلندمدت نسبت به اعتبارات كوتاه مدت وجود داشته است. بر اساس شواهد ارائه شده ميانگين نمرات ريسك‌هاي اعتباري، مالي، قانوني و حقوقي، اجتماعي و زيست محيطي بين روش‌هاي تأمين مالي جايگزين، تفاوت معناداري وجود دارد؛ بر اساس اين يافته‌ها ريسك اعتباري در روش تأمين مالي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط از كانال تسهيلات نسبت به ساير روش‌ها بيشتر است و كمترين ريسك اعتباري مرتبط با روش تأمين مالي از محل منابع داخلي شركت است. چنان‌چه هدف كاهش ريسك اعتباري باشد بايد تأمين‌كننده مالي تلاش كند تا سهم آورده نقدي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط را در تأمين مالي هزينه‌هاي آن افزايش دهد. چنان‌چه هدف كاهش ريسك كل باشد تأمين مالي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط توسط فرشتگان كسب و كار ريسك كمتري دارد و بايد جهت تأمين مالي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط از فرشتگان كسب و كار بهره برد. دولت نيز مي‌تواند با ايجاد انگيزه‌هاي مختلف از جمله مشوق‌هاي مالياتي به افزايش سرمايه‌گذاري فرشتگان كسب و كار در بنگاه‌هاي كوچك و متوسط كمك كند.