آموزش مجازي زبان فارسي به غيرفارسي زبانان: يك جايگزين يا يك گزينه؟

كرونا پديده‌اي است كه بشر زندۀ كنوني پيش‌تر آن را تجربه نكرده و آنقدر اين اتفاق به‌طور ناگهاني رخ داد كه موجب تعطيلي بسياري از كلاس‌هاي آموزش زبان فارسي در جهان گشت. در مركز آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان دانشگاه علامه طباطبائي، 14 دانشجوي لبناني در حال تحصيل بودند كه مي‌بايست براي مهر سال 1399 آمادۀ حضور در كلاس‌هاي تحصيلي اصلي خود مي‌شدند. آنها نيمي از دورۀ فارسي‌آموزي خود را سپري كرده بودند كه با مشكل كرونا مواجه شدند. دانشگاه علامه طباطبائي براي حل مشكل اين زبان‌آموزان سريعاً به آموزش مجازي روي آورد. پژوهش حاضر نتيجۀ آموزش مجازي‌ اين مركز را گزارش مي‌كند. سؤال پژوهش اين بود كه آيا آموزش مجازي مي‌تواند در شرايط اضطرار، جايگزين آموزش حضوري باشد. فرضيه‌اي كه براي آن در نظر گرفتيم اين بود كه احتمال اينكه آموزش مجازي بتواند جايگزيني براي آموزش حضوري باشد بسيار كم و تاحدي غيرممكن است. به منظور پاسخ به پرسش پژوهش از دو ابزار استفاده نموديم. آزمون پيشرفت زبان‌آموزان و مقايسۀ نمرات كلاس‌هاي حضوري با كلاس‌هاي مجازي و تدوين پرسشنامه‌اي براي سنجش ميزان رضايت‌مندي زبان‌آموزان. نتايج نشان داد ميزان پيشرفت زبان‌آموزان در شرايط كرونايي (آموزش مجازي) اختلاف معناداري با شرايط غيركرونايي (آموزش حضوري)  نداشته است. همچنين، زبان‌آموزان لبناني تا حد زيادي از آموزش زبان فارسي به‌صورت مجازي رضايت داشتند. به‌طور كلي مي‌توان نتيجه گرفت كه در شرايط اضطرار مي‌شود با اتخاذ رويكرد تكليف محور در آموزش زبان از بستر وب براي انتقال دانش و يادگيري زبان استفاده كرد.