شناسايي تعداد و نوع وابسته‌هاي گروه اسمي در نوشتار كودكان فارسي‌زبان 10 تا 12 ساله

هدف از پژوهش حاضر، شناسايي تعداد و نوع وابسته‌هاي گروه اسمي در متون مورد مطالعۀ دانش‌آموزان 10ـ12 سالۀ كلاس‌هاي چهارم، پنجم و ششم ابتدايي منطقۀ 9 تهران است كه اين دانش‌آموزان با بهره‌گيري از نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. در اين منطقه، 6 مدرسه به‌ طور تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. سپس، پيكرۀ نوشتاري كودكان پايه‌هاي چهارم، پنجم و ششم اين مدارس گردآوري شد. در مجموع، 9 كلاس چهارم، 10 كلاس پنجم و 9 كلاس ششم در اين پژوهش شركت داشتند و مجموع دانش‌آموزان 889 نفر بود. از اين مجموعه، براساس جدول مورگان ۳0۰ متن انتخاب شدند و 2203 گروه اسمي در چارچوب دستور وابستگي بررسي شد. بر اساس نتايج به‌دست‌‌آمده، دانش‌آموزان‌ وابسته‌هاي پسين (6.62%) را بيشتر از وابسته‌هاي پيشين (2.45%) توليد كرده‌اند كه اين نشانگر آن است كه توليد وابسته‌هاي پسين براي دانش‌آموزان اين ردۀ سني آسان‌تر است. به ترتيب، موقعيت هشتم (وابستۀ اضافي) (با درصد ميانگين 03/%4)، موقعيت هفتم (صفت بياني) (با درصد ميانگين 1.39%) و موقعيت سوم (خصوصاً اعداد ترتيبي و اصلي، صفت عالي) (با درصد ميانگين 1.22%) بيشتر از ديگر موقعيت‌ها در نوشتار اين دانش‌آموزان كاربرد داشته‌اند. موقعيت ششم (شاخص) با درصد ميانگين 0.01% پايين‌ترين كاربرد را داشته است. همچنين، در تفكيك پايه‌ها، پايۀ ششم بالاترين ميانگين كل (12.44%) را داشته است كه اين وضعيت نشان مي‌دهد با بالاتر رفتن سن، گروه‌هاي اسمي پيچيده‌تر با وابسته‌هاي بيشتري توليد مي‌شوند. يافته‌هاي پژوهش حاضر با شناسايي ميزان پيچيدگي نحوي گروه اسمي كودكان 10 تا 12 ساله، نمايي از رشد زباني آنها را نشان مي‌دهد.