نقش تساهل و مدارا در حل و فصل منازعه‌هاي سياسي و ارتقاء ظرفيت نظام جمهوري اسلامي ايران

منازعه‌هاي سياسي در جمهوري اسلامي ايران (ج.ا.ا) را بايد نوع پيچيده و ويرانگر منازعه‌هاي اجتماعي به‌شمار آورد كه از موانع راهبردي توسعه‌ سياسي و عامل اصلي بي‌ثباتي، كاهش آستانه‌ تحمل نظام سياسي، و تهديدكننده‌ منافع ملي است كه در نهايت تعادل كاركردي نظام را درهم‌ريخته و آن را آماده اوج‌گيري بحران‌ها مي‌نمايد. پرسش‌هاي پژوهش عبارت‌اند از: 1. چه سازوكارهاي موثري براي حل‌وفصل منازعه‌ سياسي وجود دارد؟ 2. چگونه مي‌توان از راهبرد اثربخش تساهل و مدارا براي حل‌وفصل منازعه‌هاي سياسي و در پي آن توسعه و ارتقاء ظرفيت نظام سياسي نظام ج.ا.ا استفاده كرد؟ با رويكردي كيفي از روش پژوهش فرآيند چرخه‌اي تحليل سارانتاكوس تلاش خواهد شد تا افزون بر پاسخ‌گويي به اين دو پرسش، فرضيه‌اي آزمون شود كه در آن استدلال شده كه نهادينه‌شدن تساهل و مدارا در جامعه كنوني ايران مي‌تواند در حل‌وفصل منازعه‌هاي سياسي و مديريت آن مؤثر واقع شود، و از اين راه به ارتقاي ظرفيت سياسي و كارآمدي نظام ج.ا.ا براي رويارويي با چالش‌هاي اجتماعي كمك كند. يافته‌ها‌ي پژوهش به شكل الگوي پيشنهادي ارائه شده است كه مؤيد نقش ايجابي و مؤثر راهبرد تساهل و مدارا به‌‌عنوان يكي از مؤلفه‌هاي حكمراني خوب، در حل‌وفصل منازعه‌هاي سياسي و توانمندسازي نظام ج.ا.ا است.