تحول در راهبرد كلان دولت‌هاي جمهوري‌خواه ايالات متحده امريكا در دوره زماني 1988-1918

بنيادي‌ترين جهت‌گيري در فرهنگ راهبردي ايالات متحده امريكا بين انزواگرايي و بين‌الملل‌گرايي در نوسان بوده است و در راهبرد كلان سياست خارجي دولت‌هاي جمهوري‌خواه در بازه زماني بين آغاز جنگ جهاني اول تا پايان جنگ سرد تحول بزرگي مشهود است. پاسخ به دو پرسش زير از اهداف اين پژوهش است: 1. چرا و چگونه چنين تحول چشمگيري پيش آمد؟ 2. چگونه تحولات سطح نظام، با عبور از ميدان تأثير حزب جمهوري‌خواه به تحول در سياست خارجي دولت‌هاي جمهوري‌خواه منجر شده‌اند؟ در فرضيه پژوهشي بيان مي‌شود كه مهم‌ترين عامل تأثيرگذار بر ميزان بين‌الملل‌گرايي نشان‌دهنده تحول در راهبرد كلان سياست خارجي دولت‌هاي جمهوري‌خواه، برآورد هزينه-فايده براي امنيت ملي امريكا بوده است. در چارچوب نظريه واقع‌گرايي نوكلاسيك با رويكردي كيفي، و با بهره‌گيري از روش تحليل رويدادهاي تاريخي، به بررسي راهبرد كلان دولت‌هاي جمهوري‌خواه در پنج دوره سرنوشت‌ساز در بازه زماني 1988-1918، و تبيين فراز و فرودهاي ايجادشده در بين‌الملل‌گرايي آن در تمايز با دولت‌هاي دموكرات، پرداخته مي‌شود. در هريك از اين دوره‌ها، تحولات بين‌المللي اثرگذار بر منافع ايالات متحده و پديدآورنده گفتمان‌ها و كشمكش‌هاي حزبي، و بازخورد ايجادشده در سياست خارجي دولت‌هاي جمهوري‌خواه به‌دقت بررسي مي‌شوند. دستاورد پژوهش بيانگر آن است كه ميزان بين‌الملل‌گرايي در سياست خارجي دولت‌هاي جمهوري‌خواه بر اثر عامل سنجش هزينه-فايده براي امنيت ملي، همواره دچار نوسان شده است. به شكل خطي صعودي، اين نوسان‌ها روند تغيير در جهت‌گيري كلان سياست خارجي دولت‌هاي جمهوري‌خواه را از انزواگرايي به‌سوي بين‌الملل‌گرايي ستيزه‌جويانه نشان مي‌دهند.