مقايسه اثربخشي زوج درماني طرحواره محور،هيجان مدار و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر استرس زناشويي زوجين در آستانه طلاق در خانواده هاي نظامي

مقدمه: استرس زناشويي از مؤلفه‌هايي است كه بر روابط زوجين تأثير مستقيم دارد و در طولاني مدت مي‌تواند منجر به طلاق گردد. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي زوج‌درماني طرحواره ‌محور، هيجان‌مدار و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر استرس زناشويي زوجين در آستانه طلاق در خانواده‌هاي نظامي انجام گرفت. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از نوع نيمه آزمايشي پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل و مرحله پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش، تمامي زوجين مراجعه‌كننده به يكي از مراكز مشاوره تحت قرارداد نيروهاي مسلح بودند و نمونه‌هاي تحقيق شامل 60 زوج (15 زوج گروه طرحواره محور، 15 زوج گروه هيجان‌مدار، 15 زوج گروه مبتني بر تعهد و پذيرش و 15 زوج گروه كنترل) بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس با جايگزيني تصادفي انتخاب شدند. گروه زوج‌درماني طرحواره ‌محور 10 جلسه، گروه زوج‌درماني هيجان‌مدار 10 جلسه و گروه زوج‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد 10 جلسه در برنامه مداخله شركت كردند، در حالي كه گروه كنترل تحت هيچ مداخله‌اي قرار نگرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه استرس زناشويي استكهلم بود كه زوج‌هاي هر سه گروه در سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري آن را تكميل كردند. در نهايت داده‌هاي پژوهش با روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد هر سه شيوه زوج‌درماني در كاهش ميزان استرس زناشويي به‌صورت معني‌داري اثربخش مي‌باشند و بالاترين ميزان اثربخشي به ترتيب متعلق به زوج‌درماني هيجان‌مدار با ضريب اتاي 0/859، زوج‌درماني طرحواره ‌محور با ضريب اتاي 0/781 و نهايتاً زوج‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد با ضريب اتاي 0/758 مي‌باشد. نتيجه‌گيري: از يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان در راستاي مداخلات باليني و درماني براي كاهش استرس زناشويي به‌ويژه در خصوص زوجين در آستانه طلاق استفاده كرد.