تاثيراسترس و خود محوري بر افسردگي و پرخاشگري بزرگسالان: با ميانجيگري دشواري تنظيم هيجاني

هدف اصلي از اين پژوهش بررسي تاثيراسترس و خود محوري بر افسردگي و پرخاشگري با ميانجيگري دشواري تنظيم هيجاني است. روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش بزرگسالان(20-60 سال) شهر اصفهان در سال 1396 بودند و700شركت كننده به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شد. مقياس هاي مورد استفاده در اين پژوهش عبارت‌اند از پرسش‌نامه پرخاشگري(Bryant Smith, 2001)  ، ﭼﮏ ﻟﯿﺴﺖ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎي اﺧﺘﻼﻻت رواﻧﯽ(Derogatis, 1997) ، مقياس دشواري در تنظيم هيجاني(Gratz Roemer,2004) ، پرسشنامه تجديد نظرشده اختلالات شخصيت ضد اجتماعي (Sörman, 2016)، پرسشنامه افسردگي ، اضطراب واسترس.( Lovibond Lovibond, 1995)  طرح پژوهش طرح توصيفي - همبستگي است. به منظور تحليل داده‌ها  از مدل معادلات ساختاري  و روش بوت استرپ وتحليل واريانس استفاده شده است.يافته ها نشان داد كه خود محوري بر دشواري در تنظيم هيجاني(0.24=p) و پرخاشگري(0.45=p) اثر مستقيم دارد. استرس بر دشواري در تنظيم هيجاني (0.52=p)و افسردگي  اثر مستقيم (0.43=p)دارد. دشواري در تنظيم هيجاني نيزبر پرخاشگري (0.35=p)و افسردگي(0.26=p)اثر مستقيم دارد. نتايج تحليل ميانجي نشان داد استرس برافسردگي بواسطه دشواري در تنظيم هيجاني اثر غير مستقيم دارد. يافته هاي اين مطالعه نقش دشواري در تنظيم هيجاني وفقررا بعنوان عوامل خطردر شيوع وماندگاري افسردگي و پرخاشگري تاييد مي كند.