اثر شخصيت پويا، توانايي هاي شناختي و ثبات هيجاني بر موفقيت كارراهه ذهني با ميانجيگري خودكارآمدي در مديران زن سازمان هاي دولتي شهر اهواز

هدف اين پژوهش بررسي تاثير شخصيت پويا، توانايي هاي شناختي و ثبات هيجاني بر موفقيت كارراهه ذهني از طريق نقش ميانجي گر خودكارآمدي انجام شد. روش پژوهش، همبستگي از نوع مدل يابي معادلات ساختاري مي باشد و جامعه آماري پژوهش، مديران زن سازمان هاي دولتي شهر اهواز بودند كه به شيوه نمونه گيري در دسترس به تعداد 120 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه موفقيت كارراهه (Gattiker Larwood, 1986)، پرسشنامه شخصيت پويا (Seibert et. al, 1999)، پرسشنامه توانايي‌هاي شناختي (Nejati, 2013)، پرسشنامه ثبات هيجاني برگرفته از مقياس پنج عامل بزرگ شخصيت (Caprara et. al, 1993) و پرسشنامه خودكارآمدي عمومي (Sherer, 1982) بود. تجزيه و تحليل داده ها با روش مدلسازي معادلات ساختاري انجام گرفت. نتايج نشان داد شخصيت پويا و خودكارآمدي بر موفقيت كارراهه ذهني و شخصيت پويا، توانايي هاي شناختي و ثبات هيجاني بر خودكارآمدي داراي اثر مستقيم معني دار (p 0/001) است. همچنين اثر غير مستقيم شخصيت پويا، توانايي هاي شناختي و ثبات هيجاني بر موفقيت كارراهه ذهني با نقش ميانجي گر خودكارآمدي نيز معني دار (p 0/001) بود. بر اين اساس مي توان نتيجه گيري نمود كه شخصيت پويا، هم بصورت مستقيم و هم از طريق خودكارآمدي بر موفقيت كارراهه ذهني تاثيرگذار است. علاوه بر اين توانايي هاي شناختي و ثبات هيجاني با ميانجي گري خودكارآمدي، موفقيت كارراهه ذهني را بهبود مي‌بخشد.