اثربخشي طرح‌واره درماني بر روابط فرازناشويي و خشونت خانگي در زنان درگير در طلاق عاطفي

اين پژوهش باهدف تعيين اثربخشي طرح‌واره درماني بر روابط فرازناشويي و خشونت خانگي در زنان درگير طلاق عاطفي انجام شد. اين مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه هاي آزمايش و كنترل بود. جامعه پژوهش زنان درگير در طلاق عاطفي مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي خدمات روان‌شناختي شهر دزفول در سال 1397 بودند كه از ميان آنان 40 نفر با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفي در دو گروه مساوي (هر گروه 20 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش 16 جلسه به مدت 2 ماه طرح‌واره درماني دريافت كرد و گروه كنترل در ليست انتظار براي آموزش قرار گرفت. داده‌ها با مقياس هاي طلاق عاطفي (Gottman, Gottman Silver, 1995)، خشونت عليه زنان (Haj-Yahia, 1999) و نگرش به خيانت زناشويي (Whatley, 2012) جمع‌آوري و با روش تحليل واريانس با اندازه هاي مكرر در نرم‌افزار SPSS-24 تحليل شدند. نتايج نشـان داد كـه طرح‌واره درماني بر كاهش روابط فرازناشويي و خشونت عليه زنان مؤثر است و اين نتيجه در مرحله پيگيري پايدار بود (p 0.01). با توجه به اين يافته ها و تداوم اثر آن در مرحله پگيري، استفاده از طرح واره درماني براي كاهش روابط فرازناشويي و خشونت خانگي در زنان درگير در طلاق عاطفي توصيه مي شود.