بررسي تاثير پيوند با مدرسه بر قلدري با ميانجي گري شيوه هاي فرزندپروري در دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم

هدف از اين پژوهش بررسي تاثير پيوند با مدرسه بر قلدري با ميانجي گري شيوه هاي فرزندپروري بود. روش پژوهش توصيفي و از نوع مطالعات همبستگي است. كليه دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهر سنندج به تعداد 7618 نفر كه در نيمسال اول تحصيلي 98-1397 مشغول به تحصيل بودند، جامعه آماري پژوهش را تشكيل مي دادند. از اين بين 366 دانش آموز به صورت تصادفي چندمرحله اي وارد نمونه شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي قلدري (Espelage Holt, 2001)، پيوند با مدرسه (Springer et al, 2009) و شيوه هاي فرزندپروري (Bumrind, 1971) بود. روش آماري مورد استفاده تحليل رگرسيون چندگانه و تحليل مسير بود. براساس يافته ها اثر مستقيم پيوند با مدرسه بر قرباني بودن، قلدربودن، شيوه فرزندپروري مقتدر و شيوه فرزندپروري مستبد (P 0.01) معني دار بود. اثر غيرمستقيم پيوند با مدرسه بر قرباني بودن با واسطه گري شيوه فرزندپروري مستبد (P 0.05) معني دار بود. اثر غيرمستقيم پيوند با مدرسه بر قلدر بودن با واسطه گري شيوه فرزندپروري مستبد و مقتدر (P 0.05) معني دار بود. نتايج نشان دهنده اهميت مدرسه و شيوه هاي فرزندپروري در كنترل رفتارهاي منفعلانه و فعالانه در پديده قلدري است. بنابراين با آموزش به والدين در به كارگيري شيوه فرزندپروري صحيح و آموزش به معلمان در چگونگي افزايش علاقه مندي و جذب دانش آموزان به مدرسه مي توان پديده قلدري را كاهش داد.