تأثير تنظيم هيجان، نشخوار خشم و خود انتقادي بر ناسازگاري اجتماعي با ميانجي‌گري شفقت به خود و انعطاف‌پذيري روان‌شناختي در دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم

هدف اين پژوهش بررسي تأثير تنظيم هيجان، نشخوار خشم و خود انتقادي بر ناسازگاري اجتماعي با ميانجي گري شفقت به خود و انعطاف پذيري روان شناختي در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر اهواز بود. طرح پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و از طريق الگويابي معادلات ساختاري (SEM) بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر اهواز در سال تحصيلي 1400-1399 بود (مجموعاً، 49744 دانش آموز). از اين جامعه، 850 دانش آموز به روش نمونه‌گيري خوشه اي چندمرحله اي جهت بررسي فرضيه‌هاي پژوهش انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل مقياس‌هاي تنظيم هيجاني Gross and John (2003)، نشخوار خشم Sukhodolsky et al. (2001)، سطوح خود انتقادي Thompson and Zuroff (2004)، شفقت به خود Neff (2003)، پذيرش و عمل Bond et al. (2011) و رشد اجتماعي Weitzman (1990) بود. بررسي برازش الگوي پيشنهادي پژوهش با استفاده از الگويابي معادلات ساختاري (SEM) و با كمك نرم‌افزارهاي SPSS و AMOS ويراست 24 انجام گرفت. جهت آزمودن اثرات غيرمستقيم از روش بوت‌استراپ استفاده شد. يافته‌ها نشان‌دهنده برازش مطلوب الگوي نهايي با داده‌ها بودند. نتايج نشان داد كه تنظيم هيجاني، نشخوار خشم و خود انتقادي تأثير مستقيم بر ناسازگاري اجتماعي دانش آموزان دارند (p 0.05). همچنين، يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن بود كه تنظيم هيجاني، نشخوار خشم و خود انتقادي تأثير غيرمستقيم بر ناسازگاري اجتماعي با ميانجي گري شفقت به خود و انعطاف پذيري روان شناختي دارند (p 0.05). با توجه به نتايج پژوهش، تنظيم هيجاني، نشخوار خشم، خود انتقادي، شفقت به خود و انعطاف پذيري روان شناختي از مهم ترين متغيرهاي اثرگذار بر ناسازگاري اجتماعي نوجوانان است كه بايد در زمان تدوين و اجراي مداخلات به اين متغيرها توجه داشت.