نقش تحريف‌هاي شناختي بين‌‌فردي، تمايزيافتگي خود و مشكلات بين‌فردي در پيش‌بيني سازمان شخصيت مرزي در دانشجويان كارشناسي

اختلال شخصيت مرزي با ويژگي هايي مانند آشفتگي هويت، مكانيزم هاي دفاعي اوليه، ترس از صميميت و نقص در واقعيت‌آزمايي سازمان يافته است.  بنابراين هدف اين پژوهش بررسي نقش مؤلفه هاي تحريف هاي شناختي بين فردي، تمايزيافتگي خود و مشكلات بين فردي در پيش بيني سازمان شخصيت مرزي در دانشجويان كارشناسي بود. روش پژوهش از نوع همبستگي بود و  318  دانشجوي كارشناسي با روش نمونه گيري خوشه اي به صورت تصادفي انتخاب شدند و پرسشنامه هاي تحريف هاي شناختي (Hamamci  Buyukozturk, 2004)، تمايز يافتگي خود (Skowron Friedlander, 1998)، مشكلات بين فردي (Barkham, Hardy Startup, 1996)، و شخصيت مرزي (Leichsenring, 1999) را پر كردند. نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد از بين مؤلفه هاي تحريف هاي شناختي، انتظار طرد (R2=0/20)، از بين مؤلفه هاي تمايز يافتگي،گريز هيجاني (R2=0/34) و از بين مؤلفه هاي مشكلات بين فردي، پرخاشگري (R2=0/15)،  بيش ترين نقش را در تبيين شخصيت مرزي داشتند (p 0/01) كه در اين پژوهش به عنوان سه گانه هاي فاصله ساز مطرح شدند. همچنين  به طور اختصاصي در سازمان شخصيت مرزي در مؤلفه آشفتگي هويت، گريز (R2=0/21)، در مكانيزم هاي دفاعي، واكنش پذيري (R2=0/22)، در ترس از صميميت، گريز (R2=0/34) و در مؤلفه واقعيت آزمايي سوء ادراك (R2=0/23)  نقش بيش تري را در تبيين داشتند (p 0/01). توجه به اين ابعاد مي تواند در چارچوب بندي مجدد اختلال شخصيت مرزي به عنوان شخصيتي فاصله ساز در پيشگيري و مداخلات درماني مؤثر باشد.