بررسي تاثير مهارت‌هاي اجتماعي- ارتباطي بر رضايت شغلي كاركنان (مورد مطالعه: كاركنان معاونت نيروي انساني ناجا)

مطالعه عوامل موثر بر رضايت شغلي كاركنان يكي از مهمترين مسائل هر سازماني است؛ معاونت نيروي انساني ناجا نيز به خاطر ويژگي هاي خاصي كه دارد؛ به نظر مي رسد بررسي عوامل موثر بر رضايت شغلي كاركنان اين سازمان اهميت فراواني داشته باشد؛ بر همين اساس هدف اين پژوهش بررسي تاثير مهارت‌هاي اجتماعي - ارتباطي بر رضايت شغلي كاركنان مي باشد. پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي كاركنان معاونت نيروي انساني ناجا (درجه دار، افسر جزء و افسر ارشد) شهر تهران در سال 1400 كه از بين آنها تعداد 181 نفر براساس جدول كرجسي و مورگان انتخاب شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه تاثير مثبت و معني داري بين مهارت هاي اجتماعي – ارتباطي با رضايت شغلي وجود داشت. همچنين نتايج نشان داد كه اثر‌ توانايي دريافت و ارسال پيام بر رضايت شغلي (0.48=ß)، اثر‌ تنظيم عواطف بر رضايت شغلي (0.27=ß)، اثر‌ مهارت گوش دادن بر رضايت شغلي (0.40=ß)، اثر‌ بينش نسبت به ارتباطات بر رضايت شغلي (0.27=ß) و اثر‌ ارتباط توام با قاطعيت بر رضايت شغلي (0.21=ß) مثبت و در سطح 0.01 معني دار است. در تبيين تاثير گذاري مهارت‌هاي اجتماعي ارتباطي بر رضايت شغلي كاركنان معاونت نيروي انساني ناجا، مي‌توان اينگونه استدلال كرد كه بخشي از رضايت شغلي فرد در گرو مؤفقيت در برقراري ارتباطات متقابل با همكاران، سرپرست و سازمان است. افرادي كه از مهارت‌هاي اجتماعي ارتباطي بالاتري برخوردارند، در صورت مواجه به مسائل و مشكلات سازماني به صورتي بهتري مي توانند با همكاران ارتباط برقرار كرده و با هم افزايي از همكاران به صورت موثرتري به حل مساله خود بپردازند .