تأثير فشار كاري بر سبك عمومي تصميم‌گيري با نقش ميانجي رفتار شبكه‌اي اعضا هيئت علمي

اين پژوهش باهدف «تأثير فشار كاري بر سبك‌هاي عمومي تصميم‌گيري با نقش ميانجي رفتار شبكه‌اي» انجام‌گرفته است. روش:روش پژوهش توصيفي – پيمايشي باهدف كاربردي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه كاركنان اعضاء هيئت‌علمي يكي از دانشگاه‌هاي دولتي به تعداد 322 به‌صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. حجم نمونه در پژوهش حاضر با استفاده از فرمول كوكران تعداد 183 نفر انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده پرسشنامه‌هاي فشار كار (QWI) اسپكتور و ژكش (1998)، ؛ پرسشنامه سبك‌هاي عمومي تصميم‌گيري اسكات و بروس(GDMS) و رفتار شبكه‌اي استورژ، مهمان، گانوي و ديوي(2002) بود. روايي ابزارهاي به‌كاررفته، عليرغم استاندارد بودن، به‌صورت محتوايي و نظر خبرگان بررسي شد. ضمن اين‌كه پايايي ابزارها با استفاده آلفاي كرونباخ رفتار شبكه‌اي 734/،0سبك‌هاي عمومي تصميم‌گيري 965/. فشار كاري 900/. به‌دست‌آمده است. براي بررسي نرمال بودن داده‌ها از آزمون كولموگروف-اسميرنوف و براي تحليل داده‌ها از روش معادلات ساختاري استفاده شد و براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS23 و Smart Pls3 استفاده شد. نتايج: نتايج تحقيق نشان داد فشار كاري بر سبك‌هاي عمومي تصميم‌گيري با نقش ميانجي رفتار شبكه‌اي تأثير دارد .همچنين فرضيات فرعي تحقيق نيز مورد تائيد قرار گرفت يعني فشار كاري بر رفتار شبكه‌اي نيز تأثير دارد. نتيجه گيري:پس مي توان نتيجه گيري نمود با ارتقاء مهارت‌هاي تصميم‌گيري در اعضا هيئت‌علمي مي‌توان در ارتقاء عملكرد آنان گام مؤثري برداشت.