تحليل آوايي سوره‌هاي مباركه زخرف و دخان در راستاي القاي معاني

اعجاز ادبي قرآن كريم، يكي از مهم ترين وجوه اعجاز اين كتاب آسماني است كه با سبك بياني ويژه‌اش هر اديبي را محو زيبايي‌هاي خود مي‌سازد، گويي كه هنرمندانه سخن گفتن را به بشر مي‌آموزد. چينش حروف و كلماتش در ترسيم موقعيت ها چنان هنرمندانه است كه گويا انسان در صحنه‌هاي مورد نظر حضور دارد و با كوچك ترين جابجايي، نظم آن دچار اختلال مي‌شود. هر حرف و حتي صداي كوتاهي از آن، ويژگي خاصي دارد تا مفهومي را برجسته سازد. از آنجا كه آواي كلام نقشي اساسي در به تصوير كشيدن انگاشت‌هاي ادراكي دارد و نيز در تحريك احساسات مؤثر است، در اين پژوهش سعي شده تا نقش آواي كلامي سوره هاي مباركه زخرف و دخان در القاي معاني، به روش توصيفي_تحليلي، بررسي شود، چرا كه سوره‌هاي مذكور حاوي مطالب و مفاهيم ارزشمندي است كه با تحليل لايه‌هاي آوايي آن مي‌توان آن ها را كشف نمود. نتايج پژوهش حكايت از آن دارد كه فواصل آيات دو سوره، در القاي معاني متناسب با فضاي سوره‌ها و نيز در تقويت نظام آوايي نقشي اساسي داشته است. همچنين تكرارها _حتي در كوچك ترين واحد زباني نظير واج‌ها_ القاگر معاني شگفت‌‌انگيزي بوده كه افزون بر تحريك احساسات، ايجاد توازن و افزايش موسيقي را در پي داشته است. به طور كلي تحليل آوايي دو سوره نشان مي‌دهد انسجام فوق‌العاده‌اي ميان لفظ و معنا برقرار بوده و هر لفظي از آن براي غرضي وضع شده و استفاده هنرمندانه از آن موجب ترسيم صحنه‌هاي حيرت‌انگيزي در ذهن مخاطب گرديده است