ارايه مدل توسعه وفاق و سازگاري فرهنگي و اجتماعي درميان اقوام و خرده فرهنگ هاي استان كردستان

پژوهش حاضر به منظور تدوين مدل توسعه وفاق و سازگاري فرهنگي و اجتماعي درميان اقوام و خرده فرهنگ هاي استان كردستان پرداخته است. اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش ، تلفيقي از نوع روش هاي كيفي و كمي مي باشد. در مرحله اول از روش كيفي داده بنياد استفاده شده است، جامعه آماري در بخش كيفي شامل اعضاي هيات علمي گروه هاي مديريت فرهنگي وعلوم اجتماعي و خبرگان اجرايي سازمان ها و نهادهاي فرهنگي استان كردستان مي باشند. همچنين از خبرگان علمي و دانشگاهي استان در حوزه فرهنگي و اجتماعي نيز استفاده شد كه برابر 20 نفر بودند. ابزار تحقيق شامل برگه‌هاي كدگذاري محقق ساخته بود كه روايي آن توسط اعضاي گروه دلفي تأييد و پايايي آن با معيار پي اسكات 0/95 محاسبه شد. يافته هاي تحقيق نشان داد كه عوامل مرتبط با مدل توسعه وفاق و سازگاري فرهنگي و اجتماعي در قالب 13 مقوله و در ابعاد 5 گانه به صورت عوامل محوري(توسعه وفاق و سازگاري فرهنگي و اجتماعي)، شرايط علي، شرايط مداخله‌گر ، شرايط زمينه‌اي، راهبردها و پيامدها جاي گرفتند. در مرحله دوم تحقيق، جامعه آماري را شهروندان استان كردستان تشكيل مي دهند كه حدودا 2500000 نفر مي باشند. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 384 نفر برآورد شد و پس از گردآوري داده‌ها، تجزيه و تحليل آماري داده هاي پژوهش در دو سطح توصيفي با استفاده از شاخص هاي آماري(نظير فراواني، درصد و ميانگين) و سطح استنباطي تحليل عاملي تاٌييدي، با استفاده از Spss 22 وLisrel8.54 و Excel صورت گرفت. معناداري ضرايب و پارامترهاي به دست آمده ابعاد عوامل محوري (توسعه وفاق و سازگاري فرهنگي و اجتماعي)، شرايط علي، شرايط مداخله گر، شرايط زمينه اي، راهبردها و پيامدها نشان داد كه تمامي ضرايب به دست آمده، معنادار مي باشند. يافته هاي حاصل از تحليل ابعاد بيانگر آن مي باشد كه از بين ابعاد مدل توسعه وفاق و سازگاري فرهنگي و اجتماعي در ميان اقوام و خرده فرهنگ هاي استان كردستان، بعد شرايط علي با ميانگين (0/90 ) بيشترين و بعد پيامدها با ميانگين (0/69 ) كمترين تأثير را در توسعه وفاق و سازگاري فرهنگي و اجتماعي در ميان اقوام و خرده فرهنگ هاي استان كردستان دارند.