ادلۀ عقد معين پذيره‌نويسي در وقف در فقه و حقوق اسلامي با مطالعۀ تطبيقي

نيازهاي متنوع بشري باعث شده است كه در اعصار و امصار مختلف عقودي بين مردم متداول شود تا پاسخگوي روابط حقوقي بين افراد و اشخاص باشد.يكي از اين عقود پذيره نويسي در وقف مي باشد كه در عصر معاصر در شهرهاي مذهبي بسيار رواج دارد در اين مقاله به روش كتابخانه اي ادله اينكه اين عقد جزو عقود معين- و نه نامعين- مي باشد را بيان نموده و اين تلقي مشهور را كه ملاك معين بودن اين است كه در قانون يا در فقه نامگذاري و آثار آن بيان شده است براساس غلبه مي باشد و اگر عقدي نام مشخص،احكام مشخص، اقتضاي خاص خود را داشته باشد عقد معين محسوب مي شود.پذيره نويسي نيز از اين قاعده مستثني نيست و هم داراي عنوان مشخص،احكام مشخص، و مقتضاي خاص خود مي باشد. اگر اين تحليل پذيرفته شود ديگر نياز نخواهد بود كه در مورد هر عقد مستحدثه به دنبال توجيه ماهيت حقوقي آن باشيم و فقط بايد بررسي نماييم كه آيا اين عقد اركان سه گانه معين شدن را دارد يا خير؟كه در مورد پذيره نويسي اين اركان ثلاثه وجود دارد