تأثير حقوق بشر بر تحول ماهيت، ساختار و هنجارهاي حقوق بين‌‌الملل

پس از فجايع جنگ جهاني دوم با تصويب منشور ملل متحد به‌ منظور حفظ صلح و امنيت بين‌‌المللي، «حقوق بشر» به يك موضوع حقوقي بين‌‌المللي تبديل شد و بدين ترتيب رويكرد جديدي در حقوق بين‌‌الملل پديد آمد. پژوهش توصيفي ـ تحليلي حاضر در پي ‌شناخت آثار اين رويكرد بر تحول ماهيت، ساختار و هنجارهاي حقوق بين‌‌الملل طي هفت دهه گذشته است. از جهت ماهوي مي‌توان گفت پذيرش انسان به‌ مثابه تابع و در نتيجه انساني شدن حقوق بين‌‌الملل و ذي‌نفع‌‌‌‌ قرار دادن انسان مهم‌ترين تأثيرات بنيادي بوده‌‌اند. از حيث ساختاري نيز رابطه دولت با افراد (به‌ويژه شهروندانش) از انحصار حاكميت ملّي خارج‌شده و جامعه بين‌‌المللي نيز در حمايت از حقوق بنيادين مسؤول شمرده مي‌‌شود. به‌علاوه قلمرو هنجارهاي حقوقي بين‌‌المللي نيز دستخوش تحول شده‌‌اند كه ازجمله مي‌‌توان به تحولاتي در حوزه‌‌هاي حق شرط بر معاهدات، حمايت ديپلماتيك و دسترسي كنسولي و نيز حقوق بشردوستانه اشاره نمود.