دكترين خروج از صلاحيت در چهارچوب حقوقي سازمان ملل متحد

دكترين خروج از صلاحيت به منظور عدم تعدي نهادهاي حقوقي از حدود اختيارات تفويض‌شده به آنها، جايگاه خود را در حقوق سازمان‌هاي بين‌المللي تثبيت كرده است. در اين ميان منزلت حقوقي برتر سازمان ملل متحد در صورت‌بندي روابط حقوقي بين‌المللي، از اواسط قرن بيستم ميلادي تاكنون گفتمان مسلط جامعه بين‌المللي بوده است و اين امر بيم خروج اركان اصلي اين سازمان (مجمع عمومي، شوراي امنيت، شوراي اقتصادي و اجتماعي، شوراي قيمومت، ديوان بين‌المللي دادگستري و دبيرخانه) را از صلاحيت‌هاي تفويض‌شده به آنها بيش از هر سازمان بين‌المللي ديگر برمي‌انگيزد. هدف از اين پژوهش بررسي جايگاه اين دكترين در عرصه نظم حقوقي ملل متحد است و در اين راستا روش جمع‌آوري اطلاعات به صورت كتابخانه‌اي بوده است و به لحاظ روش‌شناسي خاص مطالعه حقوقي، پژوهشي دگماتيك تلقي مي‌گردد. جوهره دكترين خروج از صلاحيت با شخصيت حقوقي نسبي و مدرج سازمان‌هاي بين‌المللي ـ من‌جمله سازمان ملل متحد ـ و حاكميت حقوق بين‌الملل بر اعمال و تصميمات آنها رابطه مستقيم و تنگاتنگي دارد.