جايگاه شرط «تغيير در كار» در نظم حقوقي قراردادهاي پيمانكاري با تأكيد بر قراردادهاي نمونه ايران، فيديك و انگلستان

شرط تغيير در كار ازجمله شروط رايج در قراردادهاي پيمانكاري داخلي و بين‌‌المللي مي‌باشد. نظر به واقعيت‌‌هاي اجرايي پروژه‌‌هاي عمراني و صنعتي اعمال اين شرط مقرون به صلاح و گاه ضروري مي‌‌نمايد. اين شرط از دو كلمه تغيير و كار تشكيل شده است. تغيير بسته به نحوه نگارش شرط شامل حذف، افزايش يا كاهش، جايگزيني، تغيير توالي و روش ساخت و هر گونه تغييري نسبت به آنچه پيمانكار در قرار اوليه بر عهده گرفته است. كار نيز اعم از كارهاي دائم و موقتي است كه جهت ساخت و تكميل پروژه مورد نياز بوده و در اسناد و مدارك قراردادي از قبيل شرح كارها و خدمات، الزامات كارفرما و مشخصات فني مي‌‌آيد. شرط تغيير در كار، شرط فعلي است كه به موجب آن پيمانكار متعهد به اجراي دستور يك طرفه تغييراتي مي‌باشد كه از سوي كارفرما صادر مي‌‌شود بدون اينكه نياز به توافق ديگري باشد. شرط تغيير در كار از حيث محدوديت‌‌هاي موضوعي و زماني و نيز آثار حقوقي اجرا يا نقض آن داراي اهميت بسياري است. ولي پيش از آن بررسي دقيق مفهوم و ماهيت حقوقي شرط مذكور و شناسايي جايگاه آن در نظم حقوقي قراردادهاي پيمانكاري ضروري مي‌‌نمايد. مقاله حاضر به اين موضوع مي‌‌پردازد.