نقش عرفان در بوطيقاي تصوير شعر يدالله رؤيايي

بيان مسئله: جريان شعري حجم در تاريخ شعر معاصر جرياني بيانيه‌محور بوده و از الگوها و ساختار‌هاي ويژه‌اي پيروي كرده است. خوانندگان شعر حجم نيز در طول زمان با خوانش نظريات يدالله رؤيايي از ظرفيت‌هاي متفاوت فلسفي، زباني و زيبايي‌شناسانۀ آن آگاه شده‌اند؛ در اين پژوهش به نقش عرفان در بوطيقاي تصوير شعر يدالله رؤيايي پرداخته مي‌شود.روش: پژوهش حاضر با محوريّت‌بخشيدن به نقش عرفان در بوطيقاي تصوير شعر رؤيايي، به سطوح متفاوتي از اين تأثيرگذاري در بُعد اخلاقي و مفاهيم عرفاني دست يافته است. در اين راستا، به‌دليل ظرفيت‌هاي لبريخته‌ها و هفتاد سنگ قبر، تحليل و بررسي مجموعۀ اين ويژگي‌ها بر اين دو دفتر شعري انجام مي‌شود.يافته‌ها و نتايج: بوطيقاي تصوير در شعر يدالله رؤيايي مجموعه‌اي از ظرفيت‌ها و وجوه متفاوت است كه الگوها و ساختارهاي خود را از بيانيه‌هاي شعر حجم و نظريات يدالله رؤيايي مي‌گيرد؛ وجوه متفاوتي مانند وجوه زبان‌شناسانه، پديدارشناسانه، زيبايي‌شناسانه و عارفانه. دستيابي به وجوه مختلف يادشده مسئله‌اي است كه در گذار از بيانيۀ شعر حجم و سير تاريخي نظريات يدالله رؤيايي به وقوع مي‌پيوندد. بررسي عرفان و نقش آن نيز در بوطيقاي تصوير شعر رؤيايي در گذار از اين مباحث و تمركز بر بيانيۀ دوم حجم‌گرايي و حواشي شعر حجم امكان‌پذير بوده است. عرفان با كنشي دوسويه در بُعد اخلاقي، ريشه‌هاي تربيت ذهني حجم، خوانش و نويسش را در تأثيرپذيري از پديدارشناسي هوسرلي يافته و از آنجا به ساختمان حضور غير و ديگري رسيده و در تأثير مفاهيم عرفاني، به سروده‌هايي با تكانه‌هاي عاطفي، زبان عارفانه‌ يا با بافت و ساختار شطحيات عينيّت بخشيده است.