بررسي روند تغييرات زماني- مكاني شوري آب زيرزميني با تحليل‌هاي‌ نقاط داغ و برون هشتگي در دشت مياندوآب

آب‌هاي زيرزميني به‌عنوان بخش مهمي از منابع آب در مناطق خشك متأثر از عوامل انساني و اقليمي است. با نشان دادن روند و چگونگي تغييرات ناحيه اي كيفي آب نسبت به زمان و مكان مي‌توان آن را به‌صورت مؤثرتري مديريت كرد. روش هاي سنتي تحليل داده نقطه اي نمي توانند به تنهايي و با قابليت اطمينان بالا مورداستفاده قرار گيرند، لذا استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي، تحليل‌هاي زمين‌آماري و خوشه بندي راه‌حل مناسبي براي بررسي ناحيه اي پديده هاي هيدروكليمايي است. توزيع نرمال مكاني و نقاط برون هشته را مي توان با استفاده از تجزيه وتحليل خوشه هاي فضايي كه داده ها را به گروه هاي همگن و نقاط داغ تقسيم ميكند، ارزيابي كرد. اين تحليل ها تعيين مي كند كه در چه موقعيتي عوارض با ارزش خوشه بندي بالا يا پايين وجود دارند. در اين مطالعه به بررسي نقاط داغ شوري آب زيرزميني در دشت مياندوآب و شبكه زرينه رود پرداخته شده است. براي رسيدن اين هدف، از آمار شوري 32 چاه واقع در شبكه زرينه رود و در بازه زماني سال 1381 تا 1399 استفاده شده است. آزمون هاي *G و Moran براي بررسي موقعيت مكاني نقاط با ارزش بالا و نقاط داغ خوشه اي و داده هاي برون هشته معني دار (خارج از حد) استفاده شد. بر اساس نتايج به دست آمده، نقاط داغ در قسمت هاي غرب و شمال غربي شبكه مورد مطالعه واقع شده اند. تغييرات مساحت خوشه هاي مستعد شوري با آزمون من كندال در طي زمان ارزيابي گرديد و نتايج نشان داد سطح اين اراضي در سال هاي اخير روبه افزايش بوده است كه مي تواند هشداري در زمينه افزايش مقادير آلاينده در طي سال هاي اخير، خشكسالي ها و سياست هاي انقباضي مديريت آب هاي سطحي در حاشيه درياچه اروميه باشد.