تأثير اندازه ذرات پرليت و تركيب آن با پيت‌ماس به‌عنوان بستر كشت بر عملكرد بنه زعفران (Crocus sativus L.) در سيستم كشت بدون خاك

زعفران(Crocus sativus L.) يكي از گياهان بومي و محصول استراتژيك در ايران است كه افزايش عملكرد اين محصول نيازمند استفاده از روش‌هاي مدرن به جاي روش‌هاي سنتي مي‌باشد. در اين پژوهش، به منظور انتخاب بستر كشت مناسب براي توليد بنه زعفران در شرايط كشت بدون خاك، دو آزمايش گلخانه‌اي مجزا با استفاده از بستر‌هاي با اندازه‌هاي مختلف پرليت و مخلوط پرليت و پيت ماس انجام شد. تيمارهاي آزمايش اول شامل پرليت با انداره‌هاي خيلي ريز (كوچك‌تر از 0.5 ميلي‌متر)، ريز (1 - 0.5 ميلي‌متر )، متوسط (1.5 - 1 ميلي‌متر)، درشت (2 - 1.5 ميلي‌متر) و خيلي درشت (بزرگ‌تر از 2 ميلي‌متر)، كه به صورت 100 درصد حجمي و تيمار‌هاي آزمايش دوم شامل مخلوطي از 50 درصد پرليت با هر يك از اندازه‌هاي ذكر شده به علاوه 50 درصد پيت ماس بودند. آزمايش‌ها در قالب طرح كامل تصادفي در سه تكرار طراحي شدند. نتايج نشان داد كه تيمارهاي اعمال شده تاثير معني‌داري بر پارامتر‌هاي گياهي شامل طول گياه، سطح برگ، وزن تر برگ، وزن خشك برگ، وزن تر بنه، وزن خشك بنه، قطر بنه دختري، تعداد بنه دختري و همچنين كلروفيل a، كلروفيل b، كلروفيل كل و كاروتنوئيد داشتند. براساس نتايج، بيشترين وزن بنه زعفران (17.89 گرم)، در بستر مخلوط متشكل از 50 درصد پرليت (1.5-1) و 50 درصد پيت ماس به دست آمد. به طور كلي، مي‌توان نتيجه‌گيري كرد وقتي هدف افزايش عملكرد زعفران از طريق توليد بنه‌هاي درشت در سيستم هيدروپونيك باشد، استفاده از بستر پرليت با اندازه (1.5-1) و اختلاط آن با نسبت حجمي 50 :50 با پيت ماس به عنوان بستر كشت بهينه معرفي مي‌گردد