مقايسه روش‌هاي متداول در تشخيص تك‌ياخته‌هاي خوني نشخواركنندگان منطقه سيستان، ايران

تيلريوزيز و آناپلاسموزيز در جمعيت نشخواركنندگان بومي منطقه سيستان بسيار شايع مي‌باشند. بابزيوزيز گاوان اگرچه با شيوعي بسيار كمتر ولي در منطقه قابل رؤيت است. همچنين بيماري سورا با عامليت تريپانازوما اوانسي جمعيت قابل توجهي از شترهاي منطقه را رنج مي‌دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسي و مقايسه روش‌هاي متداول در تشخيص اين اجرام عفوني با تكيه بر روش‌هاي باليني، رنگ‌آميزي گيمسا و تكنيك‌هاي مولكولي طراحي و در طول يك بازه زماني 5 ساله (1397- 1392) انجام پذيرفته است. نمونه خون تعداد 636 راس گاو، 80 راس گوسفند و 213 نفر شتر با هدف رديابي اجرام عفوني ذكر شده با استفاده از رنگ‌آميزي گيمسا و همچنين انواع تكنيك‌هاي مولكولي مورد بررسي قرار گرفتند. همچنين تشخيص درمانگاهي اين بيماري‌ها مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاضر نشانگر اين است كه روش‌هاي تشخيصي مولكولي به‌طور معناداري از حساسيت و ويژگي بيشتري نسبت به ساير روش‌ها بهره‌مند هستند ولي اين موضوع بيانگر ارجحيت آنها در تشخيص نيست بلكه هر كدام از روش‌هاي تشخيصي مطالعه شده داراي مزايا و معايب خاص خود هستند كه كاربرد هر روش بر اساس نوع انگل، نوع ميزبان و شرايط حاكم بر منطقه سيستان به‌طور مفصل مورد بحث قرار گرفته است.