انتقال آموزۀ ارزش «عدم‏ جلوه ‏گري» به دختران دبستاني، از طريق داستان مطالعه ‏اي پديدارشناسانه

مطالعۀ حاضر، به‎منظور بررسي چگونگي انتقال آموزۀ تربيتي و اخلاقي عدم‎جلوه‎گري و تبيين پيامدهاي رفتارهاي جلوه‎گرانه به دختران دورۀ ابتدايي، به كمك كتاب داستان انجام گرفت. روش پژوهش، پديدارشناختي توصيفي و نوع نمونه‎گيري «باحداكثر تنوع» لحاظ شد و با 130 دانش‎آموز 9 الي 12 سال، در هفت استان كشور، بعد از اهدا و مطالعۀ كتاب، مصاحبۀ نيمه‏ساختاريافتۀ هدايت ‏شده صورت پذيرفت. تجزيه‎وتحليل داده‎هاي به‌دست‌آمده از مصاحبه‎ها، با استفاده از روش تحليل‎مضمون از نوع شبكه مضامين انجام گرفت. درنهايت، بعد از بررسي و تحليل داده‏ها، در مرحلۀ اول مضامين پايه (N=260)، در مرحلۀ دوم مضامين سازمان‎دهنده (N=41) و در مرحلۀ پاياني نيز، مضامين فراگير (N=7) استخراج شدند و اين مضامين، در قالب «پنج سطح» شبه‎صعودي‎ با عناوين: «عدم‎ارتباط‎گيري با پيامِ كتاب»، «عدم‎انتقالِ يادگيري به دنياي واقعي»، «ارزش‎گذاري شناختي و عاطفي نسبت به عدم‎جلوه‎گري نزد نامحرم»، «انتقالِ يادگيري به محيط واقعي زندگي»، «تمايل و اقدام در مسير كنشگري اجتماعي عفاف‎وحجاب» و يك سطح جانبي با عنوان «يادگيري غيرمستقيم ساير ارزش‌هاي اخلاقي» دسته‎بندي شدند. درمجموع، يافته‌هاي به‎دست‏آمده، از ظرفيت بالاي كتاب‎هاي داستان، در انتقال و آموزش غيرمستقيم آموزه‏هاي اخلاقي و ارزشي نظير عدم‎جلوه‎گري، به كودكان و نوجوانان حكايت دارد كه شايسته است از سوي مسئولان و برنامه‎ريزان فرهنگي بيشتر مورد توجه قرار گيرد.