شناسايي و تعيين الزامات طراحي و توسعه يك برنامه‎ كاربردي خودمراقبتي مبتني بر تلفن همراه براي كنترل و كاهش استرس و اضطراب دانشجويان

مقدمه: افزايش استرس و اضطراب دانشجويان تأثيري منفي بر سلامت جسمي ‎و رواني آنان داشته و مي‎تواند مانع از عملكرد تحصيلي كارآمد آنها شود. برنامه‎هاي‌كاربردي خودمراقبتي مي‌توانند به كنترل و كاهش اثرات اضطراب و افسردگي دانشجويان كمك كنند. هدف از اين مطالعه تعيين الزامات لازم براي طراحي و توسعه يك برنامه‎هاي كاربردي خودمراقبتي جهت كنترل و كاهش استرس و اضطراب دانشجويان است. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه كاربردي است كه با روش كمي-توصيفي در سال 1401 انجام شد. براي انجام اين مطالعه، براي 73 نفر از دانشجويان مركز آموزش عالي علوم پزشكي وارستگان (استان خراسان رضوي، شهر مشهد) دعوت‌نامه براي همكاري ارسال شد. در نهايت 38 نفر از دانشجويان بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه وارد شدند و به سوالات پرسشنامه پاسخ دادند. داده‌ها با آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، درصد، فراواني) با استفاده از نرم‌افزار SPSS 24 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: بر اساس نظرات دانشجويان از مجموع 91 نياز اطلاعاتي-آموزشي و قابليت، 67 مورد نياز اطلاعاتي-آموزشي و 25 مورد قابليت با كسب ميانگيني بزرگ‌تر و مساوي (75%)3/75 براي طراحي برنامه ‌كاربردي ضروري تلقي شدند. نياز اطلاعاتي- آموزشي و قابليت‌ها در هشت محور پروفايل كاربر، سوابق باليني، سبك زندگي، مديريت و كنترل بيماري، دستورالعمل آرام‎سازي، هشدارها و يادآورها، گزارش‎گيري و قابليت‎هاي برنامه كاربردي دسته بندي شدند. نتيجه‌گيري: شناسايي و تعيين الزامات مربوط به طراحي يك برنامه ‌كاربردي خودمراقبتي از اصول اساسي توسعه يك برنامه ‌كاربردي است كه به واسطه دخالت دادن كاربران و كسب نظر آن‌ها مي‌تواند در ميزان و تداوم استفاده اين افراد از اين قبيل برنامه‌هاي‌ كاربردي نقش بسزايي داشته باشد. بنابراين، طراحان برنامه‌هاي‌كاربردي با استفاده از نيازها و قابليت‎هاي موجود در مطالعه حاضر مي‎توانند يك برنامه ‌كاربردي خودمراقبتي سازمان‌يافته‌ را براي كنترل و مديريت استرس و اضطراب دانشجويان را طراحي كنند.