مطالعه غلظت ستوني CH4 روي ايران: بكارگيري مشاهدات ماهواره‌اي GOSAT و شبيه‌سازي‌هاي عددي WRF-GHG

متان (CH4)، پس ازCO2، مهمترين گاز گلخانه‌اي انساني است كه اثر آن به 18 درصد نسبت واداشت تابشي جو و به نرخ افزايش نسبت اختلاط اين گازها در جو كمك مي‌كند. از اين رو رديابي كمي از ميزان گسيل گازهاي گلخانه‌اي در مناطق با منشا انساني و شهري، با هدف ارزيابي دقيق ميزان پخش از اهميت بسياري برخوردار است. در اين مقاله، به منظور درك بهتر سهم منابع مختلف متان، از مدل WRF-GHG براي مدل سازي بر روي منطقه خاورميانه به عنوان دامنه اول و ايران به عنوان دامنه دوم استفاده شده است. مهمترين منابع گسيل متان شامل، سوختن زيست توده، گسيل مصنوعي انساني و گسيل تالاب‌ها، پسماندها مي‌باشد. از مقايسه ميدان‌هاي شبيه‌سازي شده متغيير‌هاي هواشناسي با اندازه‌گيري‌هاي ايستگاه‌هاي همديدي، در سال 2010 در مناطق شهري اصلي مي‌توان دريافت كه، مدل قادر است تغييرات زماني دماي سطح، رطوبت نسبي و باد را بازتوليد كند. نتايج خطاي اريبي در شبيه‌سازي غلظت متان، به طور متوسط در هر دو فصل گرم و سرد به ترتيب، 46.05 و 15.16 ppb مي‌باشد. مقدار غلظت متان شبيه‌سازي شده براي فوريه و اوت عموماً در مقايسه با اندازه‌گيري‌هاي GOSAT بيش‌برآورد شده است و نتايج ارزيابي نشان داد كه مدل WRF-Chem در فصل سرد (ماه فوريه) با توجه به خطاهاي آماري بهتر از فصل گرم (ماه اوت) عمل مي‌كند. نماي كلي بودجه‌هاي گسيل منابع مختلف متان به صورت متوسط ماهانه براي حوزه مورد مطالعه به ترتيب، گسيل انساني با بودجه 68.8% و 63.5 براي دو ماه اوت و فوريه، تالاب‌ها با بودجه 24.4% و 33.1% در ماه‌هاي اوت و فوريه و سوختن زيست توده با بودجه گسيل 6.5% و 3.2% به ترتيب در تابستان و زمستان مي‌باشد. تفاوت موجود بين غلظت‌هاي شبيه‌سازي‌شده و مشاهدات XCH4 از ماهواره‌ي GOSAT ‌مي‌تواند ناشي از دست كم گرفتن گسيل ناشي از تالاب‌ها، فعاليت‌هاي‌ كشاورزي و بهره برداري از سوخت‌هاي فسيلي باشد.