مقايسه كارايي رگرسيون بردار پشتيبان در پيش‌بيني خشكسالي با استفاده از الگوهاي پيوند از دور و پارامترهاي اقليمي در نمونه‌هاي اقليمي ايران

هدف از تحقيق حاضر، پيش‌بيني خشكسالي كشاورزي با استفاده از سيگنال‌هاي بزرگ مقياس و متغيرهاي اقليمي در هشت نمونه‌ اقليمي ايران است. براين اساس، با استفاده از رگرسيون لاسو، مهمترين متغيرها در هر اقليم مشخص و با استفاده از رگرسيون بردار پشتيبان و سه تابع خطي، شعاعي و چندجمله‌اي، خشكسالي پيش‌بيني گرديد. نتايج نشان داد، در اقليم فراخشك معتدل و نيمه خشك سرد تابع خطي و در ساير اقليم‌ها تابع شعاعي مناسب است. بر اساس نتايج، مقدار توافق بين مقدار پيش‌بيني كننده و پيش‌بيني شونده 0/912 تا 0/731 براوردگرديد. در بررسي خطاي مدل براساس PE يا فركانس خطا، بيش از 55% خطا ناچيز و مربوط به دسته 0/5± و 27% مربوط به دسته 5/±0 تا 1± است كه نشان دهنده كارايي مناسب مدل در برآورد SPEI است. براي بررسي عملكرد مدل در پيش‌بيني وقايع خشكسالي در طول دوره آزمايش، متغيرهاي شدت خشكسالي، مدت زمان، شدت اوج و بزرگي مورد بررسي قرار گرفت. در متغير شدت، بزرگي و پيك خشكسالي عموما مدل دچار كم برآورد شده، به‌جز در اقليم فراخشك و معتدل و نيمه خشك سرد كه تابع خطي، رفتاري متفاوت را نشان داد. بيشترين اختلاف بين مقادير مشاهد‌ه‌اي و پيش‌بيني شده در متغير شدت خشكسالي در صدك 75ام در اقليم خشك و گرم (بوشهر) مشاهده گرديد. در نهايت، مي‌توان بيان كرد، مدل SVR در پيش‌بيني SPEI براي اكثر اقليم‌ها بسيار كارآمد است. با اين حال، عملكرد آن در مناطق متنوع جغرافيايي متفاوت به نظر مي رسد، كه شايد نشان‌دهنده نقش متفاوت رگرسيون‌هاي مورد استفاده در آموزش مدل و متغيرهاي مختلف باشد.