امكان سنجي پتانسيل استحصال آب باران از سطوح عايق پشت بام ها در شرايط آب و هوايي اهواز

يكي از روش‌هايي كه باعث كاهش اتكاء به منابع آب مي‌شود، جمع آوري آب باران است. اين تحقيق با هدف بررسي بارش‌هايي كه از فصل پاييز تا پايان بهار در شهر اهواز منجر به ايجاد رواناب مي‌شوند، انجام شد. دو محل، يكي در جنوب اهواز، در محل ساختمان سازمان پارك‌ها و فضاي سبز به مساحت پشت بام 115.6 مترمربع و ديگري در شمال اهواز، در محل شهرك نفت با مساحت پشت بام 35 مترمربع انتخاب شد. پشت بام هر دو سايت داراي سطوح عايق ايزوگام بود. رواناب حاصل از پشت‌بام اين نقاط بصورت ثقلي از نقطه خروجي توسط لوله‌اي به مخازن ذخيره آب انتقال پيدا مي‌كرد. محدوده زماني نمونه برداري از ابتداي مهر 1397 تا پايان خرداد 1398 انتخاب شد. اطلاعات مربوط به بارش از ايستگاه سينوپتيك اهواز دريافت شد. متوسط ضريب رواناب در شهر اهواز براي فصول پاييز، زمستان و بهار به ترتيب برابر 0.759، 0.711 و 0.797 به دست آمد. همچنين نتايج تحقيق نشان داد با استحصال آب باران از سطح پشت بام‌هاي شهر اهواز در ماه‌هاي مهر تا ارديبهشت به ترتيب 2.24، 8.4، 21.2، 14.58، 13.65، 9.17، 7.44 و 4.03 درصد از نياز آبي بخش خانگي (به جز آشاميدن و پخت و پز)، 16.85، 63، 100، 100، 100، 68.84، 55.77 و 30.2 درصد از نياز آبي بخش عمومي، 8.43، 31.5، 79.61، 54.68، 51.19، 42//34، 27.88 و 15.10 درصد از نياز آبي بخش تجاري و صنعتي و 1.06، 4.48، 13.17، 8.88، 7.66، 5.05، 4.3 و 1.88 درصد از نياز آبي بخش فضاي سبز را مي‌توان تامين نمود. با توجه به عدم اندازه‌گيري پارامتر‌هاي كيفي، آب جمع آوري شده براي مصارف شرب توصيه نمي‌شود.