پايش و مدلسازي تغييرات الگوي توسعه شهري با استفاده از تصاوير ماهواره اي و مدل شبكه عصبي مصنوعي(مطالعه موردي بخش يك شهرستان رفسنجان)

مقدمه: استفاده بيش‌ازحد و نادرست از منابع طبيعي موجود، نيازمند افزايش ارزيابي اجزا منابع و بررسي تغييراتي است كه درگذشته اتفاق افتاده است. بنابراين آشكارسازي، پيش‌بيني تغييرات لازمه مراقبت از يك اكوسيستم به‌ويژه در مناطقي با تغييرات سريع و اغلب بدون برنامه‌ريزي در كشور‌هاي درحال‌توسعه مي‌باشد. داده و روش: روش پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از حيث روش، توصيفي- تحليلي است. و با استفاده از تكنيك هاي بصري و ترسيمي از تصاوير سنجنده‌هاي TM لندست 5 در سال‌هاي 1998،1992،1986، ETM+ لندست 7 در سال‌هاي 2010،2004 و سنجنده OLI لندست 8 در سال2016 بهره گرفته است. به‌علاوه از نقشه‌هاي رقومي منطقه براي بررسي تصحيح هندسي تصاوير و همچنين به‌عنوان داده‌هاي كمكي در تفسير تصاوير و پيش‌بيني تغييرات، استفاده گرديد. پس از تأييد كيفيت هندسي و راديومتري تصاوير با توجه به ويژگي‌هاي منطقه، كاربري‌هاي موجود، با روش تفسير تلفيقي تصاوير هر شش مقطع زماني به چهار كلاس مناطق شهري، باغات پسته، اراضي باير و نمكزار با الگوريتم حداكثر احتمال طبقه بندي  شد و پس از اعتبار سنجي ميانگين دقت كاپا 83 درصد و ميانگين دقت كلي 89 درصد براي شش نقشه كاربري اراضي توليدشده بدست آمد. يافته‌ها: نقشه‌هاي كاربري اراضي توليد شده از كلاس ‌بندي و پيش‌بيني‌شده از مدل‌ها در سال‌هاي 2016،2010،2004،1998 مقايسه و صحت آن با استفاده از شاخص كاپا ارزيابي شد. نتايج نشان داد ميانگين دقت كاپا براي مدل شبكه عصبي76 درصد بود. نتيجه‌گيري: نشان‌دهنده هماهنگي بين مقدار و مكان تغييرات واقعي و پيش‌بيني‌شده و درنتيجه عملكرد نسبتاً خوب برنامه LCM در پيش‌بيني تغييرات كاربري اراضي است.