طراحي مدل سياست گذاري با رويكرد سياست هاي كلي نظام اداري

پژوهش حاضر با هدف طراحي مدل سياست‌گذاري در سازمان تأمين اجتماعي، با رويكرد سياست‌هاي كلي نظام اداري انجام شد. اين پژوهش به‌لحاظ ماهيت داده، كيفي و به‌لحاظ هدف، كاربردي است. مشاركت‌كنندگان پژوهش (جامعۀ آماري) را كارشناسان خبره در حوزۀ رفاه اجتماعي (حداقل داشتن مدرك دكترا و ده سال سابقۀ كار)، به تعداد شانزده نفر (نمونۀ آماري) تشكيل مي‌داد كه پايان نمونه‌گيري با استفاده از فن اشباع نظري تعيين شد. روش گردآوري اطلاعات مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته بود كه براي دستيابي به صحت و اعتبار مطالعه، از معيارهاي اعتبار و اعتمادپذيري در مراحل پژوهش بهره گرفته شد تا حداكثر اطمينان حاصل شود. براي بررسي روايي از خبرگان آشنا با مباحث استفاده شد و براي پايايي كار نيز از همكاري دو كدگذار استفاده شد و مورد تأييد قرار گرفت. تجزيه‌وتحليل اطلاعات و داده‌ها نيز با استفاده از تكنيك مضمون يا تم انجام گرفت. نتايج مصاحبه‌هاي جمع‌آوري‌شده از خبرگان و انجام سه مرحله كدگذاري براساس مراحل كلارك و براون (1401) نشان داد مدل سياست‌گذاري در سازمان تأمين اجتماعي شامل 5 عامل عملكردي، كاركردي ـ ساختاري، ايجابي، برون‌سازماني و بهبوددهنده‌ها و 38 كد است.