ارائۀ الگوي رشد حرفه‌اي كاركنان در سازمان‌هاي دولتي ايران در راستاي سياست‌هاي كلي نظام اداري

ايجاد فرصت‌هايي براي رشد حرفه‌اي كاركنان ابزاري راهبردي براي موفقيت در عصري است كه سرمايۀ انساني عامل اصلي دستيابي به اهداف متعالي سازمان‌ها محسوب مي‌شود. در اين پژوهش، الگوي رشد حرفه‌اي كاركنان در سازمان‌هاي دولتي كشور ارائه شده است. مطالعۀ حاضر از نظر هدف، كاربردي ـ توسعه‌اي، از منظر روش و بازۀ زماني گردآوري داده‌ها، پيمايشي ـ مقطعي و از نظر شيوۀ گردآوري داده‏‌ها نيز،‏ آميخته (كيفي ـ كمّي) است. جامعۀ آماري پژوهش در بخش كيفي شامل استادان مديريت منابع انساني و مديران باتجربۀ وزارت كشور به تعداد 18 نفر است. نمونه‌گيري بخش كيفي با روش هدفمند و تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت. جامعۀ آماري در بخش كمّي نيز شامل كاركنان وزارت كشور بود كه تعداد 296 نفر براساس جدول مورگان و در راستاي انتخاب نمونه با روش نمونه‌گيري تصادفي تعيين گرديد. براي گردآوري داده‌ها از مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته و پرسش‌نامه با مقياس طيف ليكرت استفاده شد. پايايي پرسش‌نامه مبتني بر دو روش آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي بررسي و تأييد شد. همچنين براي اعتبارسنجي پرسش‌نامه از روايي هم‌گرا و واگرا بهره گرفته شد. جهت تحليل داده‌ها در بخش كيفي، از روش نظريۀ داده‌بنياد و براي اعتبارسنجي و ارائۀ الگوي نهايي از روش حداقل مربعات جزئي استفاده شد. براساس الگوي پارادايمي پژوهش، ابعاد اصلي رشد حرفه‌اي كاركنان در سازمان‌هاي دولتي كشور عبارت است از: شرايط علّي (نياز به آموزش و يادگيري مداوم، مديريت ارتباط با ذي‌نفعان سازماني، تغيير و تحولات محيطي، برنامه‌‌ريزي مسير پيشرفت شغلي، شرايط و الزامات محيط كار)، شرايط زمينه‌اي (ويژگي‌‌هاي شخصي كاركنان، زيرساخت فناوري اطلاعات، راهبرد‌‌هاي كلي سازماني، فرهنگ سازماني، ساختار سازماني، جوّ اعتماد)، شرايط مداخله‌گر (وظيفه‌‌شناسي يا وجدان كاري، حمايت درك‌شدۀ سازماني، مديريت استعدادها، سيستم پاداش‌‌هاي سازماني)، پديده‌محوري (رشد حرفه‌‌اي شناختي، رشد حرفه‌‌اي عاطفي، رشد حرفه‌‌اي رفتاري، رشد حرفه‌‌اي مهارتي)، راهبردها (راهبردهاي مهارت‌محور، راهبردهاي انگيزه‌محور، راهبردهاي فرصت‌محور) و پيامدها (بهبود عملكرد، ديدگاه راهبردي و آينده‌نگرانه، تحقق اهداف سازماني، ماندگاري منابع انساني).