تأثير كارآفريني بر رشد اقتصادي ايران و كشورهاي منتخب حوزۀ سند چشم‌انداز؛ مبتني بر سياست‌هاي كلي اشتغال

كارآفريني از طريق نوآوري، اختراع و رقابت‌پذيري بر رشد اقتصادي تأثير مي‌گذارد. كارآفرين با خلق ايده‌هاي نو در فرايند توليد، سبب پيدايش فناوري، محصولات و خدمات مي‌شود. كارآفريني عامل ايجاد فضاي سالم اقتصادي، رونق اقتصادي و عامل انتقال فناوري است. در اين پژوهش، اثر كارآفريني بر رشد اقتصادي مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور از متغير شاخص جهاني كارآفريني (GEI) به‌عنوان سنجشي از كارآفريني استفاده شد. در كنار شاخص جهاني كارآفريني، متغيرهاي رشد اقتصادي و درآمد ناخالص ملي سرانه و متغيرهاي تعاملي حاصل‌ضرب شاخص جهاني كارآفريني و سه زيرشاخص گرايش‏ها، قابليت‏ها و اشتياق كارآفرينانه در درآمد ناخالص ملي سرانه براي كشورهاي منتخب آسياي مركزي، در دورۀ زماني 2017 تا 2019 م به‌كار گرفته شد. تصريح الگوي اقتصادسنجي پژوهش حاضر با بهره‏گيري از رويكرد پانل ديتا با روش حداقل مربعات معمولي (OLS) صورت گرفت. نتايج آن در بخش فرضيۀ اصلي حاكي از اثر مثبت و معنادار كارآفريني بر رشد اقتصادي بود. در حالي كه نتايج بيانگر رابطۀ مثبت و معنادار گرايش كارآفرينانه و اشتياق كارآفرينانه با رشد اقتصادي است، قابليت كارآفرينانه ارتباط معناداري با رشد اقتصادي نشان نداد. نتايج بيانگر لزوم اتخاذ رويكرد جامع‏نگر در توسعۀ كارآفريني مولد به هدف تحقق رشد اقتصادي در كشورهاي مورد مطالعه است.