نقش فناوري‌هاي نوين ارتباطي و اطلاعاتي در ارتقاي امنيت و توسعۀ پايدار سواحل خليج‌فارس و مكران

پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ نقش فناوري‌هاي نوين ارتباطي و اطلاعاتي در ارتقاي امنيت و توسعۀ پايدار سواحل خليج‌فارس و مكران انجام شده است. روش تحقيق تركيبي است؛ به اين ترتيب كه شامل روش‌هاي كيفي و كمّي است. در بخش كيفي، جامعۀ آماري شامل تمام استادان دانشگاه در حوزۀ امنيت و توسعۀ پايدار و همچنين پژوهشگران حوزۀ خليج‌فارس بوده است كه درنهايت پس از مصاحبه با چهارده نفر، اشباع نظري حاصل شد. در بخش كمّي، جامعۀ ‌آماري شامل همۀ روزنامه‏نگاران و اصحاب رسانه و مطبوعات در حوزه‏هاي اقتصادي، گردشگري، فرهنگي، امنيت اجتماعي و توسعه در منطقۀ مكران بوده است كه با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه‌‏گيري تصادفي ساده، 247 نفر انتخاب و پرسش‌نامه‌‏ها بين آنان توزيع شد. نتايج بخش كيفي پژوهش بيانگر اين است كه از ديدگاه مصاحبه‌‏شوندگان، زيست‌محيطي، گردشگري، شيلات، همكاري‏‌هاي منطقه‏‌اي، سواحل طولاني، كشتيراني و مبارزه با قاچاق مهم‌ترين ظرفيت‌‏ها و فرصت‌‏هاي سواحل خليج‌فارس و منطقۀ مكران به‌شمار مي‌‏آيد. از سوي ديگر مطابق يافته‌هاي كمّي پژوهش، ميان توسعۀ فناوري‌هاي نوين ارتباطي و اطلاعاتي و  شناخت عوامل عقب‌ماندگي و پرهيز از آن در منطقه، تشويق نخبگان بومي براي بازگشت به منطقه، ترغيب سرمايه‌گذاران خارجي براي سرمايه‌گذاري در منطقۀ مكران، رشد گردشگري و جلب توريسم در منطقه، شناخت استعدادهاي انساني و جغرافيايي منطقه، رشد سرمايۀ اجتماعي ساكنان منطقه و امنيت اجتماعي ساكنان منطقه ارتباط معناداري وجود دارد.