گونه‌شناسي ساباط هاي يزد باتكيه برمتون تاريخي

يزدبواسطه اينكه كمتردچارفراز ونشيب‌هاي اجتماعي شده ، معماري دريك بسترآرام به استمرار وتداوم خود ادامه داده است. همچنين درمنطقه يزد با توجه به شرايط خشك آب وهوايي ، دوري جستن ازحوادث طبيعي ، فرهنگ قناعت پيشه مردمان ، خلق وخوي محافظه كار وصلح جوي حاكمان همگي باهم باعث حفظ ساختمان هايي باقدمت ايلخاني وماقبل دربافت تاريخي شده است. دست نخورده بودن بناهاي قديمي زمينه را براي مطالعات تطبيقي بين متون تاريخي وبناهاي موجود تسهيل مي كند. بنابراين با توجه به كاربرد زياد ساباط درمتون تاريخي يزد و سالم بودن برخي نمونه هاي تاريخي، همچنين عدم انجام پژوهشي درباره گونه‌هاي ساباط‌هاي يزد، دراين مقاله به اين موضوع پرداخته شده است. دراين تحقيق بدنبال آنيم كه بفهميم ساباط هاي مذكور درمتون تاريخي داراي چه ويژگي‌هايي هستند وآيا مي توان آنها رادسته بندي نمود؟ روش اين پژوهش تحليلي-تاريخي و منبع اصلي آن، منابع تاريخي مانند كتاب تاريخ يزد وتاريخ جديد يزدوجامع مفيدي وجامع جعفري است. مقاله پس ازريشه شناسي واژگان ساباط وارد مطالعات تاريخي ساباط شده است. پس ازبررسي مجاورت، تزئينات، كتيبه وباني ساباط هاي تاريخي وارد مبحث دسته‌بندي گونه‌هاي تاريخي شده است. درادامه مقاله به دلايل ونحوه شكل‌گيري ساباط دربخش تحليل وبحث پرداخته است. درنهايت اين مقاله به معرفي سه گونه معماري ساباط مي‌پردازد.