بررسي تغييرات هموديناميك پس از تزريق محلول بي‌حسي مپيواكائين هيدروكلرايد 3 درصد با محلول پريلوكائين 3 درصد + فلي‌پرسين

مقدمه: با توجه به اهميت استفاده از داروهاي بي‌حسي در بيماران با فشارخون بالا، اين مطالعه به منظور مقايسه‌ي تأثير مپيواكائين 3 درصد و پريلوكائين 3 درصد + فلي‌پرسين بر تغييرات هموديناميك بعد از تزريق بلاك عصب آلوئولار تحتاني انجام گرفت تا به دندان‌پزشكان در انتخاب محلول‌هاي بي‌حسي جهت بيماران با فشارخون بالا با در نظر گرفتن اثرات هموديناميك آن‌ها به منظور فراهم كردن ايمني بيماران كمك كند. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كه يك كارآزمايي باليني تصادفي دو سويه‌ي كور بود، 32 بيمار مراجعه‌كننده به بخش جراحي فك و صورت دانشكده‌ي دندان‌پزشكي شيراز در سال 1399 به دو گروه 16 نفره تقسيم شدند. در گروه اول، تزريق بلاك عصب آلوئولار تحتاني با مپيواكائين 3 درصد و در گروه ديگر با پريلوكائين 3 درصد + فلي‌پرسين صورت گرفت. سپس از بيماران فشارخون سيستولي، فشارخون دياستولي، ضربان قلب و درصد اشباع اكسيژن خون در 4 زمان قبل از تزريق، بلافاصله بعد از تزريق و 10 دقيقه پس از تزريق و 30 دقيقه پس از درآوردن دندان گرفته و ثبت شد و با آزمون آماري ANOVA و T-test مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند (05/0 p value). يافته‌ها: بين دو گروه مپيواكائين و پريلوكائين، اختلاف معني‌داري در تغييرات فشارخون سيستولي، دياستولي، نبض و درصد اشباع اكسيژن خون قبل از تزريق بلاك عصب آلوئولار تحتاني، بلافاصله پس از تزريق و 10 دقيقه بعد از تزريق و 30 دقيقه پس از در آوردن دندان وجود نداشت. اما در هر گروه به طور مستقل طي زمان‌هاي مختلف، فشارخون سيستولي و دياستولي، تعداد ضربان قلب و ميزان اشباع اكسيژن خون به طور معني‌داري تغيير پيدا كرده بود. همچنين مپيواكائين باعث يك افزايش معني‌دار آماري در فشارخون سيستولي بلافاصله پس از تزريق شده بود، اما بر خلاف آن، پريلوكائين به اضافه‌ي فلي‌پرسين اين چنين نبود. نتيجه‌گيري: بنابر يافته‌هاي مطالعه، پريلوكائين به اضافه‌ي فلي‌پرسين در مقايسه با مپيواكائين براي بي‌حسي موضعي در بيماران با فشارخون بالا توصيه مي‌شود.