بررسي ارتباط پلي مورفيسم هاي ژنتيكي rs17561 و rs1143634 با ريسك پريودنتيت مزمن

مقدمه: تنوع ژنتيكي در سايتوكين‌هايي مانند اينترلوكين α1 و اينترلوكين 1β از طريق تغيير در پاسخ ايمني در بيماري‌هاي التهابي مثل پريودنتيت مزمن نقش دارد و ريسك ابتلا به اين بيماري را تغيير مي‌دهد. هدف اين مطالعه، بررسي ارتباط پلي مورفيسم‌هاي ژنتيكي 4845G T اينترلوكين 1α و 3954C T اينترلوكين 1β با ريسك ابتلا به پريودنتيت مزمن مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مورد- شاهدي، 266 شركت‌كننده از مراجعين به دانشكده‌ي دندان‌پزشكي اصفهان در سال 1398 شامل 133 فرد سالم و 133 فرد مبتلا به پريودنتيت مزمن وارد مطالعه شدند، ژنوتايپ نمونه‌هاي خون افراد شركت‌كننده در محل پلي‌مورفيسم فوق با روش PCR-RFLP تعيين شد. ميزان ارتباط پلي مورفيسم‌هاي مورد مطالعه با پريودنتيت مزمن توسط آزمون رگرسيون لوجستيك محاسبه شد. سطح 0.05 p value از لحاظ آماري معني‌دار بود. يافته‌ها: آناليز داده‌ها وجود ارتباط معني‌دار بين ژنوتايپ‌هاي CT، TT و آلل T پلي مورفيسم 3954C T اينترلوكين 1β و افزايش ريسك ابتلا به پريودنتيت مزمن و عدم وجود ارتباط معني‌دار بين پلي مورفيسم 4845G T از اينترلوكين 1α و خطر ابتلا به پريودنتيت مزمن را نشان داد. نتيجه‌گيري: بر اساس داده‌هاي فوق پلي‌مورفيسم 3954C T فاكتور خطر براي پريودنتيت مزمن به شمار مي‌رود و به عنوان يك بيوماركر بالقوه براي غربالگري افراد مستعد به اين بيماري مي‌باشد.