بررسي سميت سلولي داربست نانوكامپوزيتي پلي هيدروكسي بوتيرات/كيتوسان/بيوگلاس روي سلول‌هاي شبه استئوبلاست انسان (رده سلولي SAOS-2)

مقدمه: در مهندسي بافت، يك ماده متخلخل به عنوان ماتريكس خارج سلولي يا داربست براي رشد سلول‌ها تهيه شده و سپس عوامل رشد روي آن‌ها قرار مي‌گيرند و ارزيابي سميت داربست‌هاي تهيه شده ضرورت دارد لذا در اين مطالعه سميت سلولي داربست نانوكامپوزيتي پلي هيدروكسي بوتيرات/كيتوسان/بيوگلاس بر سلول‌هاي شبه استئوبلاست انسان (رده‌ي سلولي SAOS-2) مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع تجربي– آزمايشگاهي بوده و در سال‌هاي 1396-1397 در دانشكده‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام شد. داربست نانوكامپوزيتي پلي هيدروكسي بوتيرات/ كيتوسان/ بيوگلاس به روش الكتروريسي تهيه گرديد. بررسي مورفولوژي و پراكندگي قطر نانوالياف و شناسايي نانوذرات بيوگلاس در ساختار الياف با روش SEM انجام گرفت. در روزهاي 3، 5، 7 بقاء سلول‌ها از طريق MTT assay بررسي گرديد. در اين مطالعه روش آناليز آماري واريانس يك طرفه Kruskal-wallis مورد استفاده قرارگرفت. يافته‌ها: نتايج تصاوير ميكروسكوپ الكتروني نشان دادكه الياف داربست ساختاري كاملاً متخلخل وبدون هيچ گونه بيد داشته و يكنواختي الياف مشخص است. به علاوه در داربست پلي هيدروكسي بوتيرات/كيتوسان/ نانوذرات بيوگلاس در مقايسه با گروه‌هاي بدون بيوگلاس با افزايش زمان كشت بقاء و تكثير سلولي افزايش داشته است (0.05 ≥ p value). نتيجه‌گيري: داربست پلي هيدروكسي بوتيرات/ كيتوسان/ نانوذرات بيوگلاس بر سلول‌هاي رده شبه استئوبلاست تاثير سمي ندارد و مي‌تواند به عنوان كانديد مناسبي جهت كاربرد در مهندسي بافت مورد استفاده قرار گيرد.